Nu vil æ færra til ...

... Mexico!

Då er dagen endeleg her! Nesten. Det er jo i morgon, men vi reiser så tidleg, eg må skrive no. Dette blir ikkje noko lang lekse, eg har så mykje eg må fikse i dag. Ja, eg er på grensa til stressa, noko eg svært skjeldan er. I tillegg pakking og ein del ærend, skal vi feire bursdagen min hjå farmor. Jepp, eg blir 23 år i morgon. Alt skjer i morgon.

Eg ville eigentleg berre opplyse om ein blogg nr. 2, ein reiseblogg, som eg har ansvaret for å skrive. Der vil eg prøve å sette ord på alt vi opplever der nede, i kjent skandahle-stil. Ein gong i veka, minst. Finn fram eit bokmerke, folkens:

Team Randesund
http://teamrandesund.blogspot.com

Linken ligg forsåvidt til høgre i lista der. Eg kjem kanskje til å skrive her og, medan eg er der nede, vi får sjå. Spør gjerne spørsmål til meg/oss i form av kommentarar, - "Får de taco til frukost?", "Sett mange sombreros?", "Korleis er toaletta?". Slikt er gøy. Vi skal svare etter beste evne.

Følg med!

Aaaatsjo!

Her kjem litt forskjellig frå hovudet til ein framleis heimlaus sunnmøring.

Akkurat no sit eg i kjellaren til tante Kjersti. Ho har gitt meg tak over hovudet heilt fram til eg reiser til Mexico, altså 10 dagar framover! Det var så deilig å høyre det, eg blei så letta, for å spørre folk om pengar eller store tenester er kanskje det verste eg veit. Pappa sa ein gong, at "Sæbjørn har aldri spurt om å få noe, noen gang!". Han overdriv vel litt når han seier "aldri", men det er ikkje langt ifrå. Eg er oppdratt til å vere takknemleg for det eg har.

Teamet eg skal reise til Mexico saman med køyrte eit rekelotteri for nokre veker sidan, og eg måtte selle lodd. Eller litt anleis formulert: eg måtte spørre folk om pengar. Grøss. Berre tanken gir meg ei dårleg kjensle, og den stikk djupt i meg. Det endte med at eg kjøpte nokre lodd sjølv, skreiv dei på mamma og nokre kameratar, berre for å ha nokre namn i boka. Eg kan aldri bli selgar. Naturstridig.

Deilig å vere på nett, gitt. Sjølv om eg har budd både her og der i det siste, er det først no eg kan kople på laptopen min og surfe fritt. Kjellarstova her delar eg kun med Odin, hunden i huset, så dette blir greit framover.

Apropos nett og surfing: Opera 9 er ute, for de som har sett lyset. Ufrelste burde absolutt stikke innom her og gi denne geniale, norske, gratis nettlesaren ein sjangse. Spesiellt til deg som held fast på Inernet Explorer: vend om! Eg finn kun ei unskylding for å bruke IE - det følger med Windows. Dette kan eg skrive langt om, merkar eg, men det blir litt smalt.

Apropos smalt: kvar kveld i ti-elevetida tek eg til å nyse noko heilt enormt! Nasa må stadig snytast og det klør langt innover i kanalane. Er det fleire enn eg som har det slik? Regelmessige allergireaksjonar kvar kveld etter solnedgong? Eg trur i alle fall det er allergi. Det følest slik. Eg tek ein ekstra Cetrizin, men til ingen nytte. Snufs.

Apropos snufs: no tek Mexico-turen til å nærme seg. Berre ti dagar igjen! Vi hadde leiaravslutning i ungdomsarbeidet tidlegare i kveld, og eg kjenner på meg kor spanande det er å stå i eit slikt arbeid. Tenk, no skal eg ut i "felten", smake litt på misjon- og bistandsarbeid. Så kjem eg tilbake, 100% gira, og eit heilt år med utfordringar ligg framfor meg. Fantastisk! Eg veit jo ikkje kva framtida har for meg, eigentleg, men eg er veldig, veldig tent på neste år.

Ungdomspastor Colin utfordra oss i ungdomsarbeidet til å bruke sommaren på å bli betre kjent med Jesus. Det slo meg kor viktig det er, kor lyst eg har til nettopp det, og at eg eigentleg ikkje kjenner Jesus slik eg bør og vil. For snart eit halvt år sidan fekk eg eit skikkeleg kick etter Impuls sine "lederdager" i Stavanger, var overbevist i trua og meinte eg endeleg hadde fatta heile Jesus-greia. No går eg framleis å bygger på det eg lærte då, men er klar over at eg knapt ser toppen av isfjellet. Tenk, så utruleg flott: eit heilt isfjell! Så mykje å oppdage, så mykje å lære, så mange opplevingar eg har til gode.

Colin las litt frå C.S.Lewis' Narnia, ein samtale mellom den vesle jenta Lucy og løva Aslan:

Aslan," said Lucy, "you're bigger."
"That is because you are older, little one," answered he.
"Not because you are?"
"I am not. But every year you grow, you will find me bigger."

Bakvendtland. Det er kun Jesus som blir større med åra, - alt vi har og eig her på jorda blir mindre, mindre viktige, mindre interessante. Det er utruleg å tenke på, at Jesus er så enkel og rett fram, men samtidig uendeleg interessant! "A minute to learn, a lifetime to master", akkurat som Othello.

Apropos Othello: eg spelte trommer i Salem på sundag, og det var så deilig! Ja, å spele til lovsong er rett og slett deilig. Eg er med i eit komp i kyrkja mi og av og til, men då må eg vere så musestille, berre pirke så vidt på trommene, helst med vispar og liknande. Men på Salem har dei veggar av plexiglas forran trommesettet og høg, høg scenelyd, - eg kan denge fritt og spele med hjartet. Lovspele, som eg kallar det. Ah, det er maksimal påfyll! I Misjonskirken har vi mangla den biten i år, syns eg. Påfyll. Eg går dit for å gi og tene, - påfyll får eg på Salem. Ja, eg veit, det er ei skandale.

Men det vil endre seg til hausten, det veit eg. Eg brenn for dette, merkar eg: påfyll! Vi må ha eit tilbod til dei som gir og gir i kyrkja vår, til dei som ikkje ladar opp maksimalt i gudstenesta klokka eleve. Ein oase med lovsong, bøn, vitnesbyrd, fritt rom, dans, kunst. Neste år, altså, mark my words!

Apropos words: mamma og pappa er i det sørlege Afrika for tida. Skikkeleg eventyr, safari utan guide i fire veker! Dei har leigd ein firehjulsdreve bil dei kan sove i, og fartar rundt frå nasjonalpark til nasjonalpark. Eg får SMS med pappa kvar dag, - her er litt av det han har skreve så langt:

18. juni:	"Vel framme i Kruger-parken. Har alt sett nesehorn. Bilen er veldig praktisk. Fint vær, - 14 grader."
19. juni:	"Sett etter/på dyr i 10 timer i dag. Ble bl.a. jaget av en sint elefantmor. I seng kl. 21, opp kl. 05. God natt!"
20. juni:	"To nesehorn og fem løver i dag. Biff til middag. 30 kr kiloet."

Etter to-tre dagar ser dei nesehorn og løver, samt blir jaga av sint elefantmor. Dei er litt sprø.

Apropos sprø ... nei, no må eg slutte. Eg er jo på nett, så det blir fleire innlegg veldig snart. Dorullen eg snyt nasa mi med er nesten halvert og eg er svett etter all nysinga. Det er seint, eg trur eg berre må legge meg, sove vekk heile spetakkelet. God natt.

På loffen

Neida, eg er ikkje død. Ikkje bloggen heller. Yours truly er på loffen, utan internett, utan heim, utan pengar, - eg har det heilt topp!

No er det ei stund sidan sist innlegg, og eg merkar presset. Vittig at når eg tek ny pers. i antal kommentarar (på "sæbjørn@work.com"), går det i masing etter nye innlegg. Mas er stas. Takk!

Det er vel på sin plass med ei oppsummering over dei siste to vekene. Highlights. Eg må berre klare å hugse så langt tilbake. Merkar at mykje forsvinn ut av hovudet like fort som det kom inn, ein konsekvens av kor kjekt eg har det for tida. Det er ikkje ei hending i veka lengre. "Tett mellom godbitene", som dei seier i reklama. Samtidig tenker eg framover, har planar, gler meg til neste punkt på programmet.

Det viktigste å nemne er vel utflytting frå hybel. Merk deg: kun ut, ikkje inn i noko nytt. Ikkje enno. Det er her overskrifta kjem inn. Onsdag 31. mai gjekk kontrakta ut i Kongsgård Allé 15, og sidan då har eg levd på ei av Guds store velsigningar i livet mitt: vener. Oj, no må eg lage eit avsnitt merkar eg, for det er ein fyr som fortener store mengder spalteplass. Vanlegvis nemner eg ikkje namn her i bloggen, men ...

Ole Andreas Høyberg. Eg har så mykje å takke denne mannen for! Ja, kva skulle eg gjort? Dagen eg flytta ut stillte han opp med fritida si, hjelpande hender og lånt stasjonsvogn med hengarfeste. I seks timar flytta vi høgtalarar, kasser, sekkar med klé, møblar osb. Når alt var båre inn i kjellaren til onkel, opnar han døra si, gir meg mat, tak over hovudet og sovesofa på ubestemt tid. Medan eg bur der går eg tom for pengar, men han lånar meg det eg treng. Alt med eit smil.

"Gjør tjeneste med et villig sinn; det er Herren og ikke mennesker dere tjener. Og dere vet at Herren skal gi hver enkelt igjen for det gode han gjør ..."

Ef 6, 7-8

Det seier Bibelen. Vel og bra, - håpar berre eg og får sjangsen til å gi igjen. I owe you one! Ja, minst "one" og ein del pengar.

Apropos: eg er så heldig å få lov til å flytte saman med dette mannebeinet til hausten, - eg, Ole og to til. Score! Vi fann til og med ei flott 5-roms leiligheit i forrige veke. Møblert, to bad, alt av kvite-/brunevarer, kjøkenutstyr, høg standard, strategisk plassert i eit roleg strøk sentralt på Lund. Alt dette til 12000 kr. i månaden, dvs. 3000 kr. per person, inkludert straum og internett! Hallo! I tillegg fekk vi utsette innflyttinga til to av oss kjem tilbake frå Mexico, altså august i staden for juli. Ja, det er nesten for perfekt.

På måndag var det på tide å omplassere seg, så eg ringte ungdomspastoren i kyrkja mi og spurte om eg kunne overnatte hjå han og familien den natta. Trur du ikkje dei spurte om eg ville bli ei veke! "Make yourself at home", seier han berre, og set kjøleskåpsdøra på gløtt, skrur på lyset i TV-stova, gir meg reservenøkkelen til huset og gjer klar middagen. Så her sit eg, - mett, utkvilt og velsigna oppetter øyrene.

Eg har sagt det før og eg seier det igjen: dette nye livet i trua på Jesus har ein fascinerande effekt på livet mitt. I den siste tida har eg til dømes slutta å bekymre meg. Eg hoppa ut i juni med bag og sovepose, blakk, og berre sjå kva som skjer. Ja, du har nettopp lest om det. Eg får gong på gong bevist at Gud forsørger meg. På måndag må eg flytte på meg igjen, men eg veit det kjem til å ordne seg. Når sant skal seiast har eg allerede fått tilbod om å bu hjå ein kamerat på Søm. Eg har ikkje særleg kontakt med denne karen, han dukka berre plutseleg opp på ein grillfest med tilbodet. "Skal vi si tre dager til å begynne med?".

Summa summarum: Matt 6, 25-34. Amen.