Eg har fått meg kjærast, - that's wassup!
Dersom du er som foreldra mine, har du no ein del spørsmål. Kanskje du i tillegg ikkje veit kven Rebekka er? Då kan eg anbefale bloggen hennar.
Dersom du er som foreldra eller brødrene hennar har du og ein del spørsmål. Kanskje du i tillegg ikkje veit kven eg er? Då kan eg anbefale bloggen min.
Wow, dette er så ferskt at det knapt har gått opp for meg. Livet er igjen snudd på hovudet, med sommarfuglar og kramper i smilebandet atpå. Hihi! Vi har snart jubileum: ei veke - og det på sjølvaste julafta. Men dog, vi har brukt lengre tid på å finne fram til der vi er no. Det er kult når folk kjem bort og seier "du ser så glad ut!". Ja, eg er verkeleg glad, så glad at det synest på meg. Tenk det!
Ellers, sidan sist, har eg gjort ferdig eit halvt år på Ansgar Bibelskole, eg spelar mykje trommer i bl.a. Ansgar Gospel Choir, har fått mange nye vener, skal feire jula her i Kristiansand og reiser til New Orleans på nyåret.
Men nok om det, - bagatellar i forhold. Det er berre ein ting i hovudet mitt. No feirar ho jul i Sandnes, så eg går i sirklar for tida. Sukk. Eg kjem ikkje over kor bra dette er, kor bra ho er, kor bra vi klaffar. Match made in heaven? Ja, det trur eg. Eg takkar i alle fall Gud for Rebekka!
22 desember, 2006
Så var vi to ...
Mange, eller rettare sagt samtlege med internettforbindelse, har etterlyst at eg kjem med ei aldri så lita oppdatering her. Og det er vel noko eg for så vidt kan seie meg einig i. Mykje har skjedd sidan juni ...
Eg kan meddele at fleire år utpå dei evige jaktmarker er over. Eg kan ikkje lengre krysse av i "Singel"-ruta når det vert spurt om min sivile status. For no er ein blitt til to. Eg har fått meg ein fantastisk kjærast - Rebekka!
Er alt eg lever på luft og kjærleik? Ja, stort sett. Bortsett frå ein liten bolle Go'Dag eller ein joghurt i ny og ne.
Er alt eg ser rosa skyer? Ja, det er merkeleg med det. Men det stemmer faktisk - værda er og blir rosa.
Er det alt eg hadde håpt på? Ja, og meir ...
Eg kan meddele at fleire år utpå dei evige jaktmarker er over. Eg kan ikkje lengre krysse av i "Singel"-ruta når det vert spurt om min sivile status. For no er ein blitt til to. Eg har fått meg ein fantastisk kjærast - Rebekka!
Er alt eg lever på luft og kjærleik? Ja, stort sett. Bortsett frå ein liten bolle Go'Dag eller ein joghurt i ny og ne.
Er alt eg ser rosa skyer? Ja, det er merkeleg med det. Men det stemmer faktisk - værda er og blir rosa.
Er det alt eg hadde håpt på? Ja, og meir ...
28 juni, 2006
Nu vil æ færra til ...
... Mexico!
Då er dagen endeleg her! Nesten. Det er jo i morgon, men vi reiser så tidleg, eg må skrive no. Dette blir ikkje noko lang lekse, eg har så mykje eg må fikse i dag. Ja, eg er på grensa til stressa, noko eg svært skjeldan er. I tillegg pakking og ein del ærend, skal vi feire bursdagen min hjå farmor. Jepp, eg blir 23 år i morgon. Alt skjer i morgon.
Eg ville eigentleg berre opplyse om ein blogg nr. 2, ein reiseblogg, som eg har ansvaret for å skrive. Der vil eg prøve å sette ord på alt vi opplever der nede, i kjent skandahle-stil. Ein gong i veka, minst. Finn fram eit bokmerke, folkens:
Team Randesund
http://teamrandesund.blogspot.com
http://teamrandesund.blogspot.com
Linken ligg forsåvidt til høgre i lista der. Eg kjem kanskje til å skrive her og, medan eg er der nede, vi får sjå. Spør gjerne spørsmål til meg/oss i form av kommentarar, - "Får de taco til frukost?", "Sett mange sombreros?", "Korleis er toaletta?". Slikt er gøy. Vi skal svare etter beste evne.
Følg med!
21 juni, 2006
Aaaatsjo!
Her kjem litt forskjellig frå hovudet til ein framleis heimlaus sunnmøring.
Akkurat no sit eg i kjellaren til tante Kjersti. Ho har gitt meg tak over hovudet heilt fram til eg reiser til Mexico, altså 10 dagar framover! Det var så deilig å høyre det, eg blei så letta, for å spørre folk om pengar eller store tenester er kanskje det verste eg veit. Pappa sa ein gong, at "Sæbjørn har aldri spurt om å få noe, noen gang!". Han overdriv vel litt når han seier "aldri", men det er ikkje langt ifrå. Eg er oppdratt til å vere takknemleg for det eg har.
Teamet eg skal reise til Mexico saman med køyrte eit rekelotteri for nokre veker sidan, og eg måtte selle lodd. Eller litt anleis formulert: eg måtte spørre folk om pengar. Grøss. Berre tanken gir meg ei dårleg kjensle, og den stikk djupt i meg. Det endte med at eg kjøpte nokre lodd sjølv, skreiv dei på mamma og nokre kameratar, berre for å ha nokre namn i boka. Eg kan aldri bli selgar. Naturstridig.
Deilig å vere på nett, gitt. Sjølv om eg har budd både her og der i det siste, er det først no eg kan kople på laptopen min og surfe fritt. Kjellarstova her delar eg kun med Odin, hunden i huset, så dette blir greit framover.
Apropos nett og surfing: Opera 9 er ute, for de som har sett lyset. Ufrelste burde absolutt stikke innom her og gi denne geniale, norske, gratis nettlesaren ein sjangse. Spesiellt til deg som held fast på Inernet Explorer: vend om! Eg finn kun ei unskylding for å bruke IE - det følger med Windows. Dette kan eg skrive langt om, merkar eg, men det blir litt smalt.
Apropos smalt: kvar kveld i ti-elevetida tek eg til å nyse noko heilt enormt! Nasa må stadig snytast og det klør langt innover i kanalane. Er det fleire enn eg som har det slik? Regelmessige allergireaksjonar kvar kveld etter solnedgong? Eg trur i alle fall det er allergi. Det følest slik. Eg tek ein ekstra Cetrizin, men til ingen nytte. Snufs.
Apropos snufs: no tek Mexico-turen til å nærme seg. Berre ti dagar igjen! Vi hadde leiaravslutning i ungdomsarbeidet tidlegare i kveld, og eg kjenner på meg kor spanande det er å stå i eit slikt arbeid. Tenk, no skal eg ut i "felten", smake litt på misjon- og bistandsarbeid. Så kjem eg tilbake, 100% gira, og eit heilt år med utfordringar ligg framfor meg. Fantastisk! Eg veit jo ikkje kva framtida har for meg, eigentleg, men eg er veldig, veldig tent på neste år.
Ungdomspastor Colin utfordra oss i ungdomsarbeidet til å bruke sommaren på å bli betre kjent med Jesus. Det slo meg kor viktig det er, kor lyst eg har til nettopp det, og at eg eigentleg ikkje kjenner Jesus slik eg bør og vil. For snart eit halvt år sidan fekk eg eit skikkeleg kick etter Impuls sine "lederdager" i Stavanger, var overbevist i trua og meinte eg endeleg hadde fatta heile Jesus-greia. No går eg framleis å bygger på det eg lærte då, men er klar over at eg knapt ser toppen av isfjellet. Tenk, så utruleg flott: eit heilt isfjell! Så mykje å oppdage, så mykje å lære, så mange opplevingar eg har til gode.
Colin las litt frå C.S.Lewis' Narnia, ein samtale mellom den vesle jenta Lucy og løva Aslan:
Aslan," said Lucy, "you're bigger."
"That is because you are older, little one," answered he.
"Not because you are?"
"I am not. But every year you grow, you will find me bigger."
Bakvendtland. Det er kun Jesus som blir større med åra, - alt vi har og eig her på jorda blir mindre, mindre viktige, mindre interessante. Det er utruleg å tenke på, at Jesus er så enkel og rett fram, men samtidig uendeleg interessant! "A minute to learn, a lifetime to master", akkurat som Othello.
Apropos Othello: eg spelte trommer i Salem på sundag, og det var så deilig! Ja, å spele til lovsong er rett og slett deilig. Eg er med i eit komp i kyrkja mi og av og til, men då må eg vere så musestille, berre pirke så vidt på trommene, helst med vispar og liknande. Men på Salem har dei veggar av plexiglas forran trommesettet og høg, høg scenelyd, - eg kan denge fritt og spele med hjartet. Lovspele, som eg kallar det. Ah, det er maksimal påfyll! I Misjonskirken har vi mangla den biten i år, syns eg. Påfyll. Eg går dit for å gi og tene, - påfyll får eg på Salem. Ja, eg veit, det er ei skandale.
Men det vil endre seg til hausten, det veit eg. Eg brenn for dette, merkar eg: påfyll! Vi må ha eit tilbod til dei som gir og gir i kyrkja vår, til dei som ikkje ladar opp maksimalt i gudstenesta klokka eleve. Ein oase med lovsong, bøn, vitnesbyrd, fritt rom, dans, kunst. Neste år, altså, mark my words!
Apropos words: mamma og pappa er i det sørlege Afrika for tida. Skikkeleg eventyr, safari utan guide i fire veker! Dei har leigd ein firehjulsdreve bil dei kan sove i, og fartar rundt frå nasjonalpark til nasjonalpark. Eg får SMS med pappa kvar dag, - her er litt av det han har skreve så langt:
Etter to-tre dagar ser dei nesehorn og løver, samt blir jaga av sint elefantmor. Dei er litt sprø.
Apropos sprø ... nei, no må eg slutte. Eg er jo på nett, så det blir fleire innlegg veldig snart. Dorullen eg snyt nasa mi med er nesten halvert og eg er svett etter all nysinga. Det er seint, eg trur eg berre må legge meg, sove vekk heile spetakkelet. God natt.
Akkurat no sit eg i kjellaren til tante Kjersti. Ho har gitt meg tak over hovudet heilt fram til eg reiser til Mexico, altså 10 dagar framover! Det var så deilig å høyre det, eg blei så letta, for å spørre folk om pengar eller store tenester er kanskje det verste eg veit. Pappa sa ein gong, at "Sæbjørn har aldri spurt om å få noe, noen gang!". Han overdriv vel litt når han seier "aldri", men det er ikkje langt ifrå. Eg er oppdratt til å vere takknemleg for det eg har.
Teamet eg skal reise til Mexico saman med køyrte eit rekelotteri for nokre veker sidan, og eg måtte selle lodd. Eller litt anleis formulert: eg måtte spørre folk om pengar. Grøss. Berre tanken gir meg ei dårleg kjensle, og den stikk djupt i meg. Det endte med at eg kjøpte nokre lodd sjølv, skreiv dei på mamma og nokre kameratar, berre for å ha nokre namn i boka. Eg kan aldri bli selgar. Naturstridig.
Deilig å vere på nett, gitt. Sjølv om eg har budd både her og der i det siste, er det først no eg kan kople på laptopen min og surfe fritt. Kjellarstova her delar eg kun med Odin, hunden i huset, så dette blir greit framover.
Apropos nett og surfing: Opera 9 er ute, for de som har sett lyset. Ufrelste burde absolutt stikke innom her og gi denne geniale, norske, gratis nettlesaren ein sjangse. Spesiellt til deg som held fast på Inernet Explorer: vend om! Eg finn kun ei unskylding for å bruke IE - det følger med Windows. Dette kan eg skrive langt om, merkar eg, men det blir litt smalt.
Apropos smalt: kvar kveld i ti-elevetida tek eg til å nyse noko heilt enormt! Nasa må stadig snytast og det klør langt innover i kanalane. Er det fleire enn eg som har det slik? Regelmessige allergireaksjonar kvar kveld etter solnedgong? Eg trur i alle fall det er allergi. Det følest slik. Eg tek ein ekstra Cetrizin, men til ingen nytte. Snufs.
Apropos snufs: no tek Mexico-turen til å nærme seg. Berre ti dagar igjen! Vi hadde leiaravslutning i ungdomsarbeidet tidlegare i kveld, og eg kjenner på meg kor spanande det er å stå i eit slikt arbeid. Tenk, no skal eg ut i "felten", smake litt på misjon- og bistandsarbeid. Så kjem eg tilbake, 100% gira, og eit heilt år med utfordringar ligg framfor meg. Fantastisk! Eg veit jo ikkje kva framtida har for meg, eigentleg, men eg er veldig, veldig tent på neste år.
Ungdomspastor Colin utfordra oss i ungdomsarbeidet til å bruke sommaren på å bli betre kjent med Jesus. Det slo meg kor viktig det er, kor lyst eg har til nettopp det, og at eg eigentleg ikkje kjenner Jesus slik eg bør og vil. For snart eit halvt år sidan fekk eg eit skikkeleg kick etter Impuls sine "lederdager" i Stavanger, var overbevist i trua og meinte eg endeleg hadde fatta heile Jesus-greia. No går eg framleis å bygger på det eg lærte då, men er klar over at eg knapt ser toppen av isfjellet. Tenk, så utruleg flott: eit heilt isfjell! Så mykje å oppdage, så mykje å lære, så mange opplevingar eg har til gode.
Colin las litt frå C.S.Lewis' Narnia, ein samtale mellom den vesle jenta Lucy og løva Aslan:
Aslan," said Lucy, "you're bigger."
"That is because you are older, little one," answered he.
"Not because you are?"
"I am not. But every year you grow, you will find me bigger."
Bakvendtland. Det er kun Jesus som blir større med åra, - alt vi har og eig her på jorda blir mindre, mindre viktige, mindre interessante. Det er utruleg å tenke på, at Jesus er så enkel og rett fram, men samtidig uendeleg interessant! "A minute to learn, a lifetime to master", akkurat som Othello.
Apropos Othello: eg spelte trommer i Salem på sundag, og det var så deilig! Ja, å spele til lovsong er rett og slett deilig. Eg er med i eit komp i kyrkja mi og av og til, men då må eg vere så musestille, berre pirke så vidt på trommene, helst med vispar og liknande. Men på Salem har dei veggar av plexiglas forran trommesettet og høg, høg scenelyd, - eg kan denge fritt og spele med hjartet. Lovspele, som eg kallar det. Ah, det er maksimal påfyll! I Misjonskirken har vi mangla den biten i år, syns eg. Påfyll. Eg går dit for å gi og tene, - påfyll får eg på Salem. Ja, eg veit, det er ei skandale.
Men det vil endre seg til hausten, det veit eg. Eg brenn for dette, merkar eg: påfyll! Vi må ha eit tilbod til dei som gir og gir i kyrkja vår, til dei som ikkje ladar opp maksimalt i gudstenesta klokka eleve. Ein oase med lovsong, bøn, vitnesbyrd, fritt rom, dans, kunst. Neste år, altså, mark my words!
Apropos words: mamma og pappa er i det sørlege Afrika for tida. Skikkeleg eventyr, safari utan guide i fire veker! Dei har leigd ein firehjulsdreve bil dei kan sove i, og fartar rundt frå nasjonalpark til nasjonalpark. Eg får SMS med pappa kvar dag, - her er litt av det han har skreve så langt:
| 18. juni: | "Vel framme i Kruger-parken. Har alt sett nesehorn. Bilen er veldig praktisk. Fint vær, - 14 grader." | |
| 19. juni: | "Sett etter/på dyr i 10 timer i dag. Ble bl.a. jaget av en sint elefantmor. I seng kl. 21, opp kl. 05. God natt!" | |
| 20. juni: | "To nesehorn og fem løver i dag. Biff til middag. 30 kr kiloet." |
Etter to-tre dagar ser dei nesehorn og løver, samt blir jaga av sint elefantmor. Dei er litt sprø.
Apropos sprø ... nei, no må eg slutte. Eg er jo på nett, så det blir fleire innlegg veldig snart. Dorullen eg snyt nasa mi med er nesten halvert og eg er svett etter all nysinga. Det er seint, eg trur eg berre må legge meg, sove vekk heile spetakkelet. God natt.
11 juni, 2006
På loffen
Neida, eg er ikkje død. Ikkje bloggen heller. Yours truly er på loffen, utan internett, utan heim, utan pengar, - eg har det heilt topp!
No er det ei stund sidan sist innlegg, og eg merkar presset. Vittig at når eg tek ny pers. i antal kommentarar (på "sæbjørn@work.com"), går det i masing etter nye innlegg. Mas er stas. Takk!
Det er vel på sin plass med ei oppsummering over dei siste to vekene. Highlights. Eg må berre klare å hugse så langt tilbake. Merkar at mykje forsvinn ut av hovudet like fort som det kom inn, ein konsekvens av kor kjekt eg har det for tida. Det er ikkje ei hending i veka lengre. "Tett mellom godbitene", som dei seier i reklama. Samtidig tenker eg framover, har planar, gler meg til neste punkt på programmet.
Det viktigste å nemne er vel utflytting frå hybel. Merk deg: kun ut, ikkje inn i noko nytt. Ikkje enno. Det er her overskrifta kjem inn. Onsdag 31. mai gjekk kontrakta ut i Kongsgård Allé 15, og sidan då har eg levd på ei av Guds store velsigningar i livet mitt: vener. Oj, no må eg lage eit avsnitt merkar eg, for det er ein fyr som fortener store mengder spalteplass. Vanlegvis nemner eg ikkje namn her i bloggen, men ...
Ole Andreas Høyberg. Eg har så mykje å takke denne mannen for! Ja, kva skulle eg gjort? Dagen eg flytta ut stillte han opp med fritida si, hjelpande hender og lånt stasjonsvogn med hengarfeste. I seks timar flytta vi høgtalarar, kasser, sekkar med klé, møblar osb. Når alt var båre inn i kjellaren til onkel, opnar han døra si, gir meg mat, tak over hovudet og sovesofa på ubestemt tid. Medan eg bur der går eg tom for pengar, men han lånar meg det eg treng. Alt med eit smil.
Det seier Bibelen. Vel og bra, - håpar berre eg og får sjangsen til å gi igjen. I owe you one! Ja, minst "one" og ein del pengar.
Apropos: eg er så heldig å få lov til å flytte saman med dette mannebeinet til hausten, - eg, Ole og to til. Score! Vi fann til og med ei flott 5-roms leiligheit i forrige veke. Møblert, to bad, alt av kvite-/brunevarer, kjøkenutstyr, høg standard, strategisk plassert i eit roleg strøk sentralt på Lund. Alt dette til 12000 kr. i månaden, dvs. 3000 kr. per person, inkludert straum og internett! Hallo! I tillegg fekk vi utsette innflyttinga til to av oss kjem tilbake frå Mexico, altså august i staden for juli. Ja, det er nesten for perfekt.
På måndag var det på tide å omplassere seg, så eg ringte ungdomspastoren i kyrkja mi og spurte om eg kunne overnatte hjå han og familien den natta. Trur du ikkje dei spurte om eg ville bli ei veke! "Make yourself at home", seier han berre, og set kjøleskåpsdøra på gløtt, skrur på lyset i TV-stova, gir meg reservenøkkelen til huset og gjer klar middagen. Så her sit eg, - mett, utkvilt og velsigna oppetter øyrene.
Eg har sagt det før og eg seier det igjen: dette nye livet i trua på Jesus har ein fascinerande effekt på livet mitt. I den siste tida har eg til dømes slutta å bekymre meg. Eg hoppa ut i juni med bag og sovepose, blakk, og berre sjå kva som skjer. Ja, du har nettopp lest om det. Eg får gong på gong bevist at Gud forsørger meg. På måndag må eg flytte på meg igjen, men eg veit det kjem til å ordne seg. Når sant skal seiast har eg allerede fått tilbod om å bu hjå ein kamerat på Søm. Eg har ikkje særleg kontakt med denne karen, han dukka berre plutseleg opp på ein grillfest med tilbodet. "Skal vi si tre dager til å begynne med?".
Summa summarum: Matt 6, 25-34. Amen.
No er det ei stund sidan sist innlegg, og eg merkar presset. Vittig at når eg tek ny pers. i antal kommentarar (på "sæbjørn@work.com"), går det i masing etter nye innlegg. Mas er stas. Takk!Det er vel på sin plass med ei oppsummering over dei siste to vekene. Highlights. Eg må berre klare å hugse så langt tilbake. Merkar at mykje forsvinn ut av hovudet like fort som det kom inn, ein konsekvens av kor kjekt eg har det for tida. Det er ikkje ei hending i veka lengre. "Tett mellom godbitene", som dei seier i reklama. Samtidig tenker eg framover, har planar, gler meg til neste punkt på programmet.
Det viktigste å nemne er vel utflytting frå hybel. Merk deg: kun ut, ikkje inn i noko nytt. Ikkje enno. Det er her overskrifta kjem inn. Onsdag 31. mai gjekk kontrakta ut i Kongsgård Allé 15, og sidan då har eg levd på ei av Guds store velsigningar i livet mitt: vener. Oj, no må eg lage eit avsnitt merkar eg, for det er ein fyr som fortener store mengder spalteplass. Vanlegvis nemner eg ikkje namn her i bloggen, men ...
Ole Andreas Høyberg. Eg har så mykje å takke denne mannen for! Ja, kva skulle eg gjort? Dagen eg flytta ut stillte han opp med fritida si, hjelpande hender og lånt stasjonsvogn med hengarfeste. I seks timar flytta vi høgtalarar, kasser, sekkar med klé, møblar osb. Når alt var båre inn i kjellaren til onkel, opnar han døra si, gir meg mat, tak over hovudet og sovesofa på ubestemt tid. Medan eg bur der går eg tom for pengar, men han lånar meg det eg treng. Alt med eit smil.
"Gjør tjeneste med et villig sinn; det er Herren og ikke mennesker dere tjener. Og dere vet at Herren skal gi hver enkelt igjen for det gode han gjør ..."
Ef 6, 7-8
Det seier Bibelen. Vel og bra, - håpar berre eg og får sjangsen til å gi igjen. I owe you one! Ja, minst "one" og ein del pengar.
Apropos: eg er så heldig å få lov til å flytte saman med dette mannebeinet til hausten, - eg, Ole og to til. Score! Vi fann til og med ei flott 5-roms leiligheit i forrige veke. Møblert, to bad, alt av kvite-/brunevarer, kjøkenutstyr, høg standard, strategisk plassert i eit roleg strøk sentralt på Lund. Alt dette til 12000 kr. i månaden, dvs. 3000 kr. per person, inkludert straum og internett! Hallo! I tillegg fekk vi utsette innflyttinga til to av oss kjem tilbake frå Mexico, altså august i staden for juli. Ja, det er nesten for perfekt.
På måndag var det på tide å omplassere seg, så eg ringte ungdomspastoren i kyrkja mi og spurte om eg kunne overnatte hjå han og familien den natta. Trur du ikkje dei spurte om eg ville bli ei veke! "Make yourself at home", seier han berre, og set kjøleskåpsdøra på gløtt, skrur på lyset i TV-stova, gir meg reservenøkkelen til huset og gjer klar middagen. Så her sit eg, - mett, utkvilt og velsigna oppetter øyrene.
Eg har sagt det før og eg seier det igjen: dette nye livet i trua på Jesus har ein fascinerande effekt på livet mitt. I den siste tida har eg til dømes slutta å bekymre meg. Eg hoppa ut i juni med bag og sovepose, blakk, og berre sjå kva som skjer. Ja, du har nettopp lest om det. Eg får gong på gong bevist at Gud forsørger meg. På måndag må eg flytte på meg igjen, men eg veit det kjem til å ordne seg. Når sant skal seiast har eg allerede fått tilbod om å bu hjå ein kamerat på Søm. Eg har ikkje særleg kontakt med denne karen, han dukka berre plutseleg opp på ein grillfest med tilbodet. "Skal vi si tre dager til å begynne med?".
Summa summarum: Matt 6, 25-34. Amen.
24 mai, 2006
sæbjørn@work.com
No er klokka 07:42 om morgonen. Nei, eg har ikkje nettopp stått opp, - eg er på jobb, 20 timar i strekk no. Lunden Spiseri i Kvinesdal har kjøpt seg inn i det store MovieStation-eventyret, og dr. Sæbjørn rykkar ut. Lunden Spiseri, meg, nokre hundre DVD-ar og ubegrensa brus og is. Snål jobb.
Ved sida mi står eit digert monster av ei maskin og flyttar på DVD-ar heilt av seg sjølv. Eg har satt i gang ein test som kontrollerar at alle instillingane mine stemmer. Når ein slik test stoppar, er poenget å lære av feilmeldinga som dukkar opp. Rette feilen, ny test, stopp, rette feilen, ny test, stopp, osb.
Det har blitt nokre testar i natt, gitt. Dette kjem i tillegg til å legge opp aDSL, konfigurere router, brannmur, programvare, pluss pluss. Det er greie oppgåver, ting eg kan, rutine. Ting som tek tid. Eg kom hit med 11:50-toget til Stavanger i går, og har holdt på sidan då.
Lokalet er eit gatekjøken. Gratis fast food, is og brus. Kjøkenet var logisk nok ikkje ope i natt, så eg har levd på is dei siste 10 timane. Sandwich! Synd dei ikkje mettar lik vanlege smørbrød. Ørten frysarar og kjøleskåp syng i kor, og gjer det vanskeleg å høyre dialogen på filmane eg ser. Laptopen har slike kjipe, små høgtalarar. Løysinga var å krype saman på do og lukke døra. Lekkert. Eg har sett fire filmar til no.
Uff, dette blei kjedeleg lesestoff. Tilgi meg. Eg håpar å kunne reise heim i kveld, det er difor eg sit oppe og jobbar natta lang. Likar ikkje å vere vekke frå Kristiansand, merkar eg. Føler meg heime der no. Klart, det vert aldri som heime, men livet sørpå blir berre betre og betre. Takk, Gud!
Apropos det, la meg summere litt kjapt:
- Har eg nære vener eg kan prate med og stole på? Ja.
- Går eg i fantastiske miljø? Ja.
- Har eg ein jobb eg trivast med? Ja.
- Har eg ro for neste år og gledar meg som ein unge? Ja.
- Skal eg på team til Mexico i sommar? Ja.
- Er eg optimistisk og i godt humør? Ja.
- Svømmer kontaktlista mi i nye bekjentskap? Ja.
- Er eg på rett kurs i livet? Ja.
- Kunne eg svart "ja" på nokon av desse spørsmåla utan Jesus? Nei.
Eg er kanskje stuck på eit gatekjøken i Kvinesdal, men eg har det pretty damn bra likevel!
Ved sida mi står eit digert monster av ei maskin og flyttar på DVD-ar heilt av seg sjølv. Eg har satt i gang ein test som kontrollerar at alle instillingane mine stemmer. Når ein slik test stoppar, er poenget å lære av feilmeldinga som dukkar opp. Rette feilen, ny test, stopp, rette feilen, ny test, stopp, osb.
Det har blitt nokre testar i natt, gitt. Dette kjem i tillegg til å legge opp aDSL, konfigurere router, brannmur, programvare, pluss pluss. Det er greie oppgåver, ting eg kan, rutine. Ting som tek tid. Eg kom hit med 11:50-toget til Stavanger i går, og har holdt på sidan då.
Lokalet er eit gatekjøken. Gratis fast food, is og brus. Kjøkenet var logisk nok ikkje ope i natt, så eg har levd på is dei siste 10 timane. Sandwich! Synd dei ikkje mettar lik vanlege smørbrød. Ørten frysarar og kjøleskåp syng i kor, og gjer det vanskeleg å høyre dialogen på filmane eg ser. Laptopen har slike kjipe, små høgtalarar. Løysinga var å krype saman på do og lukke døra. Lekkert. Eg har sett fire filmar til no.
Uff, dette blei kjedeleg lesestoff. Tilgi meg. Eg håpar å kunne reise heim i kveld, det er difor eg sit oppe og jobbar natta lang. Likar ikkje å vere vekke frå Kristiansand, merkar eg. Føler meg heime der no. Klart, det vert aldri som heime, men livet sørpå blir berre betre og betre. Takk, Gud!
Apropos det, la meg summere litt kjapt:
- Har eg nære vener eg kan prate med og stole på? Ja.
- Går eg i fantastiske miljø? Ja.
- Har eg ein jobb eg trivast med? Ja.
- Har eg ro for neste år og gledar meg som ein unge? Ja.
- Skal eg på team til Mexico i sommar? Ja.
- Er eg optimistisk og i godt humør? Ja.
- Svømmer kontaktlista mi i nye bekjentskap? Ja.
- Er eg på rett kurs i livet? Ja.
- Kunne eg svart "ja" på nokon av desse spørsmåla utan Jesus? Nei.
Eg er kanskje stuck på eit gatekjøken i Kvinesdal, men eg har det pretty damn bra likevel!
17 mai, 2006
Tankar frå framsetet
Eg har nettopp vore i tomannscellegruppe i ein Mercedes utanfor huset mitt. Klokka er ca. 03:30 og når eg ein gong står opp seinare i dag er det 17. mai, korps og skandale, men no må eg berre blogge, og det litt kjapt!
Eg merkar at dei innlegga eg har skreve her, der eg verkeleg har noko viktig å seie, les eg om og om igjen. Innlegget om å "gi Djevelen fingeren" har eg lest sikkert 10-15 gongar. Eg veit jo kva som står der, men det er godt å minne meg sjølv på erfaringar og tankar eg har gjort meg. No har eg nettopp tenkt ein del, fått mykje bra input, og det må ned på "papiret" så eg kan lese det til meg sjølv. Igjen og igjen. Dette blir ganske ufiltrert hjernetømming, så hald deg fast ...
The Matrix
Teori: vi som trur på Gud, den allmektige, trur på eit alternativt sett med logikk.
Ingen ting? Wow, det sprenger jo den logikken vi sansar og opplever i det daglege! Sprøtt. Ja, ikkje-kristne må tru vi er heilt på bærtur. Vi trur at alt går ann, rett og slett. Er det rart dei har problem med å forstå "greia"?
Er det ikkje dette konseptet "å tru" dreiar seg om? Å kunne gi slipp på vårt jordlege, menneskelege, kvardagslege sett med logikk og omfavne Guds allmakt? Korleis skal vi kunne be viss vi framleis held fast på lover frå fysikken, matematikken, historiske fakta og erfaringar? Det blir eit paradoks.
Neo, han i filmen, blei konfrontert med eit nytt sett logikk. Morpheus er frelst, han vil sette Neo fri, lære han sanninga, misjonere. Neo himlar med augene, ristar på hovudet, - det strir jo mot all logikk! Neo måtte sjå for å tru.
Eg likar den scena der han skal hoppe frå ein skyskrapar til ein annan. Eit logisk sett umogleg hopp. Ved første forsøk tvilar han og dett rett i asfalten. Men ettersom han tek til å tru, bryt Neo stadig fleire grenser. Han gir meir og meir slipp på logikken han er van til, - og alt blir mogleg. "How did he do that?!", Morpheus smiler, - "He is beginning to believe!".
Basic? Kanskje. Dette hjelper i all fall meg til å forstå ufrelste betre. Korleis dei ser på oss. Vi er jo crazy. Eg har lenge lurt på korleis eg skal prate til ein ikkje-kristen om kva det er å tru på Jesus og all galskapen, korleis eg kan forklare det. Eg trur eg vil begynne med: "har du sett The Matrix?".
Å fortrenge
"Sett at alle erfaringane dine, gode og dårlege, er eit ark. Kvart minne er eit stykke papir. Du kan opne permen din, finne ein passande kategori, sette inn arket der det skal stå og lukke permen. Men du kan og velge å sleppe arket ned på golvet, la det blande seg med andre ark, prøve å skubbe det inn under liknande papir. Det er det enklaste.
Etter kvart blir golvet fullt av slike ark, små haugar du ikkje har oversikt over. Av og til plukkar du opp eitt av dei, utan at du eigentleg vil, mest sansynleg eit dårleg minne du helst vil gløyme. Du berre grip eit tilfeldig papir, eitt du ikkje orka å sette i permen for ei stund sidan, ja, kanskje for lenge sidan."
Eg synest det er eit godt bilete på kor viktig det er å behandle erfaringar varsamt, sette dei i permen, ikkje fortrenge det som er vondt. Det kjem berre tilbake i utide, uventa. Værre.
Konsekvensen av å synde
Eg har i det siste merka kor godt det er "å gå med Gud", som det heiter så fint. Det har både fysisk og psykisk effekt på meg. Eg blir generellt i godt humør, tenker positive tankar, er optimistisk, bekymrar meg ikkje, tek initiativ og får ting gjort, - eg likar meg sjølv! Det er så deilig! Som regel er dette på topp etter felleskap med andre kristne, og eg held det ved like med bøn. Tek med Jesus gjennom dagen.
Konsekvensen av å synde er at alt dette fantastiske kjem på avstand. "You don't know what you've got, until it's gone." Det var slik eg la konkret merke til det. Når eg syndar, og veit om det, merkar eg korleis eg skyv Jesus på avstand. Ein rein invitasjon til Djevelen. Humøret går rett ned, eg angrar, bekymrar meg, blir slapp, gir opp, - misslikar meg sjølv igjen.
Eg har ofte tenkt-, og høyrt fleire dra klassikaren: "litt synd gjer vel ikkje noko, vi kan jo berre be om tilgjeving". Så greit å vere kristen, liksom. I denne samanhengen har eg forstått greia med "å vere fri". Vi kristne syng og pratar stadig vekk om det. Men fri, sa du? Det er jo og ein klassikar, at kristne bind seg til ein haug av reglar dei må følge, stakkars.
That's right, J-Man! Når du syndar blir du slave av synda. Humøret, samvitet, bekymringane, heile sulamitten. Fri, derimot! Eg har kjent på kroppen dei endringane som skjer, konsekvensane det har, og Gud veit: i det siste har eg hatt det veldig, veldig bra! It's elementary, dear Watson!
Elementært, ja, men sjølvsagt ikkje enkelt. Bli lik Jesus, - yeah, right. Ein ting eg prøvar å endre på i desse dagar, er løgn. Spesiellt "coverups". Når eg tek meg sjølv i å lage ei falsk forklaring på kvifor eg kjem for seint, f.eks., samlar eg heller litt mot til å tåle pepper. Det er da noko? Ein stad må ein begynne.
...
Hjelp, no er det snart morgon. Du ser ikkje meg i barnetoget, for å seie det slik. Men dette var godt. Det eg ikkje skreiv ned no, kjem vel fram seinare. Så god natt/morgon, kjære deg, og gratulerer med dagen! Gud velsigne konge og fedreland, og det der.
Eg merkar at dei innlegga eg har skreve her, der eg verkeleg har noko viktig å seie, les eg om og om igjen. Innlegget om å "gi Djevelen fingeren" har eg lest sikkert 10-15 gongar. Eg veit jo kva som står der, men det er godt å minne meg sjølv på erfaringar og tankar eg har gjort meg. No har eg nettopp tenkt ein del, fått mykje bra input, og det må ned på "papiret" så eg kan lese det til meg sjølv. Igjen og igjen. Dette blir ganske ufiltrert hjernetømming, så hald deg fast ...
The Matrix
Teori: vi som trur på Gud, den allmektige, trur på eit alternativt sett med logikk.
"For ingen ting er umulig for Gud."
Luk 1, 37
Ingen ting? Wow, det sprenger jo den logikken vi sansar og opplever i det daglege! Sprøtt. Ja, ikkje-kristne må tru vi er heilt på bærtur. Vi trur at alt går ann, rett og slett. Er det rart dei har problem med å forstå "greia"?
Er det ikkje dette konseptet "å tru" dreiar seg om? Å kunne gi slipp på vårt jordlege, menneskelege, kvardagslege sett med logikk og omfavne Guds allmakt? Korleis skal vi kunne be viss vi framleis held fast på lover frå fysikken, matematikken, historiske fakta og erfaringar? Det blir eit paradoks.
Neo, han i filmen, blei konfrontert med eit nytt sett logikk. Morpheus er frelst, han vil sette Neo fri, lære han sanninga, misjonere. Neo himlar med augene, ristar på hovudet, - det strir jo mot all logikk! Neo måtte sjå for å tru.
Eg likar den scena der han skal hoppe frå ein skyskrapar til ein annan. Eit logisk sett umogleg hopp. Ved første forsøk tvilar han og dett rett i asfalten. Men ettersom han tek til å tru, bryt Neo stadig fleire grenser. Han gir meir og meir slipp på logikken han er van til, - og alt blir mogleg. "How did he do that?!", Morpheus smiler, - "He is beginning to believe!".
"Og alt dere ber om i bønnene deres, skal dere få, når dere ber med tro."
Matt 21, 22
"Derfor sier jeg dere: Alt det dere ber om i bønnene deres – tro at dere har fått det, og dere skal få det."
Mark 11, 24
Basic? Kanskje. Dette hjelper i all fall meg til å forstå ufrelste betre. Korleis dei ser på oss. Vi er jo crazy. Eg har lenge lurt på korleis eg skal prate til ein ikkje-kristen om kva det er å tru på Jesus og all galskapen, korleis eg kan forklare det. Eg trur eg vil begynne med: "har du sett The Matrix?".
Å fortrenge
"Sett at alle erfaringane dine, gode og dårlege, er eit ark. Kvart minne er eit stykke papir. Du kan opne permen din, finne ein passande kategori, sette inn arket der det skal stå og lukke permen. Men du kan og velge å sleppe arket ned på golvet, la det blande seg med andre ark, prøve å skubbe det inn under liknande papir. Det er det enklaste.
Etter kvart blir golvet fullt av slike ark, små haugar du ikkje har oversikt over. Av og til plukkar du opp eitt av dei, utan at du eigentleg vil, mest sansynleg eit dårleg minne du helst vil gløyme. Du berre grip eit tilfeldig papir, eitt du ikkje orka å sette i permen for ei stund sidan, ja, kanskje for lenge sidan."
Eg synest det er eit godt bilete på kor viktig det er å behandle erfaringar varsamt, sette dei i permen, ikkje fortrenge det som er vondt. Det kjem berre tilbake i utide, uventa. Værre.
Konsekvensen av å synde
Eg har i det siste merka kor godt det er "å gå med Gud", som det heiter så fint. Det har både fysisk og psykisk effekt på meg. Eg blir generellt i godt humør, tenker positive tankar, er optimistisk, bekymrar meg ikkje, tek initiativ og får ting gjort, - eg likar meg sjølv! Det er så deilig! Som regel er dette på topp etter felleskap med andre kristne, og eg held det ved like med bøn. Tek med Jesus gjennom dagen.
Konsekvensen av å synde er at alt dette fantastiske kjem på avstand. "You don't know what you've got, until it's gone." Det var slik eg la konkret merke til det. Når eg syndar, og veit om det, merkar eg korleis eg skyv Jesus på avstand. Ein rein invitasjon til Djevelen. Humøret går rett ned, eg angrar, bekymrar meg, blir slapp, gir opp, - misslikar meg sjølv igjen.
Eg har ofte tenkt-, og høyrt fleire dra klassikaren: "litt synd gjer vel ikkje noko, vi kan jo berre be om tilgjeving". Så greit å vere kristen, liksom. I denne samanhengen har eg forstått greia med "å vere fri". Vi kristne syng og pratar stadig vekk om det. Men fri, sa du? Det er jo og ein klassikar, at kristne bind seg til ein haug av reglar dei må følge, stakkars.
"Jesus svarte: Sannelig, sannelig, jeg sier dere: Den som gjør synd, er slave under synden."
Joh 8, 34
That's right, J-Man! Når du syndar blir du slave av synda. Humøret, samvitet, bekymringane, heile sulamitten. Fri, derimot! Eg har kjent på kroppen dei endringane som skjer, konsekvensane det har, og Gud veit: i det siste har eg hatt det veldig, veldig bra! It's elementary, dear Watson!
Elementært, ja, men sjølvsagt ikkje enkelt. Bli lik Jesus, - yeah, right. Ein ting eg prøvar å endre på i desse dagar, er løgn. Spesiellt "coverups". Når eg tek meg sjølv i å lage ei falsk forklaring på kvifor eg kjem for seint, f.eks., samlar eg heller litt mot til å tåle pepper. Det er da noko? Ein stad må ein begynne.
...
Hjelp, no er det snart morgon. Du ser ikkje meg i barnetoget, for å seie det slik. Men dette var godt. Det eg ikkje skreiv ned no, kjem vel fram seinare. Så god natt/morgon, kjære deg, og gratulerer med dagen! Gud velsigne konge og fedreland, og det der.
15 mai, 2006
Webside: Svenska dansband
Eg ler framleis, faktisk, åleine her på rommet. Høgt. Det er ikkje stort å seie om denne sida, du må oppleve den sjølv. Eller som Bjørn ville sagt: "Eg ser du dør av latter, men eg kan issje dø av latter for deg. Du må le i hjel sjøl, men eg vil le-e med deg. Eg vil le-e med deg.".
Ladies and gentlemen, I give you: SvenskaDansband.se
Nokre tips til legendariske bilete/band er dette, dette og dette her (legg merke til Mark Knopfler-lookaliken). At det går an!
12 mai, 2006
Pause?
Nei, på ingen måte. Eg har ikkje lagt inn noko på ei stund no, men det er ingen mystisk grunn til det. Fint vér ute, godt humør, jobbing og liknande fører tydeligvis til lite blogging. Det som er kjekt, for min del, er at de faktisk masar på meg! Her er ein liten update sidan sist:
Mopeden fungerar igjen, noko som fører til bruk av hjelm. Alle som har tatt på seg ein motorsykkelhjelm veit at sveisen er fin inn, stygg/crazy ut. I tillegg er krøllane vekke, som sagt, og håret mitt blei berre kjipare og kjipare. Så på måndag tok eg ein ...
... ogsåberre ...
... oj! Vips, kort hår. Dvs. det er kort framme, langt og grusomt bak. Men ikkje le når du ser meg, eg sparar til hockey. Det er meininga! Langsiktig prosjekt.
Moped, ja, det er ein fin ting. Eg har mekka litt på den i det siste, skifta kjedestrammar og tennplugg, så no går den som aldri før. I går, etter Mission Impossible 3, var eg så dum å låne den vekk. Igjen. Sist sleit kjedestrammaren, denne gongen rauk frontlykta. Veit ikkje heilt kvifor, men eg må uansett fikse det før eg brukar mopeden igjen. Køyring utan frontlykt = bot og pryl frå polisen.
Apropos Mission Impossible 3: den beste actionfilmen på veldig lenge. Steis, den hadde alt, og akkurat passe med smooch og kliss på slutten. Veldig bra lyd i Fønix 1, må eg seie. Kom på ei reportasje frå nyhende på NRK Sørlandet, der dei intervjua han som installerte lydanannlegget den gongen dei fornya salen for ca. eitt år sidan. Dette er den same mannen som har installert surround i alle dei store norske kinosalane, og han sa, rett ut, at Fønix 1 no har den beste lyden i Noreg. Svært.
Eg har blitt medlem i Randesund Misjonsmenighet sidan sist. I går, faktisk. Det er godt å høyre heime der ute sånn for alvor, på papiret, og vise at eg er einig i det dei står for.
I dag er det fotball på programmet, om knappe 40 minutt, så torsken eg steikar på bør bli ferdig. I dag har eg jobba litt, sett dei to siste Lost-episodene og gått rundt utan linser med vilje. I går hadde eg eit rekordille allergiutbrot! Det var heilt krise. Eg kunne knapt opne det høgre auget mitt. Ei i kyrkja gav meg nokre tablettar, og det hjalp, men irritasjonen varte ut kvelden. Det er som å ha to-tre hår i auget, som du ikkje kan ta ut. Du må heller ikkje finne på å klø deg, då blir det kun værre. Pollenspreiinga er på eit historisk høgt nivå desse dagane, så eg ringte ein lege i Ørsta i dag og fekk han til å faxe ein resept. Dersom du ikkje har resept får du berre kjøpt 7 tablettar i gongen, dyrt, og det blir for dumt når eg mest sansynleg må gå på medisin i heile sommar.
Men no må eg ete middag. Skal skrive meir veldig snart, eg lovar!
Mopeden fungerar igjen, noko som fører til bruk av hjelm. Alle som har tatt på seg ein motorsykkelhjelm veit at sveisen er fin inn, stygg/crazy ut. I tillegg er krøllane vekke, som sagt, og håret mitt blei berre kjipare og kjipare. Så på måndag tok eg ein ...
... ogsåberre ...
... oj! Vips, kort hår. Dvs. det er kort framme, langt og grusomt bak. Men ikkje le når du ser meg, eg sparar til hockey. Det er meininga! Langsiktig prosjekt.
Moped, ja, det er ein fin ting. Eg har mekka litt på den i det siste, skifta kjedestrammar og tennplugg, så no går den som aldri før. I går, etter Mission Impossible 3, var eg så dum å låne den vekk. Igjen. Sist sleit kjedestrammaren, denne gongen rauk frontlykta. Veit ikkje heilt kvifor, men eg må uansett fikse det før eg brukar mopeden igjen. Køyring utan frontlykt = bot og pryl frå polisen.
Apropos Mission Impossible 3: den beste actionfilmen på veldig lenge. Steis, den hadde alt, og akkurat passe med smooch og kliss på slutten. Veldig bra lyd i Fønix 1, må eg seie. Kom på ei reportasje frå nyhende på NRK Sørlandet, der dei intervjua han som installerte lydanannlegget den gongen dei fornya salen for ca. eitt år sidan. Dette er den same mannen som har installert surround i alle dei store norske kinosalane, og han sa, rett ut, at Fønix 1 no har den beste lyden i Noreg. Svært.
Eg har blitt medlem i Randesund Misjonsmenighet sidan sist. I går, faktisk. Det er godt å høyre heime der ute sånn for alvor, på papiret, og vise at eg er einig i det dei står for.
I dag er det fotball på programmet, om knappe 40 minutt, så torsken eg steikar på bør bli ferdig. I dag har eg jobba litt, sett dei to siste Lost-episodene og gått rundt utan linser med vilje. I går hadde eg eit rekordille allergiutbrot! Det var heilt krise. Eg kunne knapt opne det høgre auget mitt. Ei i kyrkja gav meg nokre tablettar, og det hjalp, men irritasjonen varte ut kvelden. Det er som å ha to-tre hår i auget, som du ikkje kan ta ut. Du må heller ikkje finne på å klø deg, då blir det kun værre. Pollenspreiinga er på eit historisk høgt nivå desse dagane, så eg ringte ein lege i Ørsta i dag og fekk han til å faxe ein resept. Dersom du ikkje har resept får du berre kjøpt 7 tablettar i gongen, dyrt, og det blir for dumt når eg mest sansynleg må gå på medisin i heile sommar.
Men no må eg ete middag. Skal skrive meir veldig snart, eg lovar!
30 april, 2006
Å vere bønnesvaret
Når eg held vitnesbyrd eller pratar til nokon om bønnesvar, slår den same tanken alltid ned i meg: er dette verkeleg frå Gud? Eg har jo ingen garranti om det, for det kunne jo skjedd tilfeldig. Eg tvilar, rett og slett. I dag har det allerede skjedd noko stilig. Tilfeldig? Kanskje. Eg kallar det bønnesvar!
Eg vaknar tidleg, og merkar at eg ligg delvis påkledd under dyna med linser på og ein ånde som vitnar om manglande tannpuss kvelden før. TV-en og lyset ved senga blei heller aldri skrudd av, og veltrente, lettkledde TVShop-damer helsar god morgon. Timinga er god, for eg har akkurat tid til frukost og dusjing før bussen går til gudstenesta klokka 11:00. Eg sjekkar mkirken.no for å vere sikker. "Generasjonsgudstjeneste". Eg har ansvaret for grilling under kirkekaffien, og skal spele til lovsongen. Dette blir bra.
Den einaste bussen eg kan ta, går 10:04. Når eg kjem fram er kyrkja heilt tom. Ingen bilar utanfor. Låst. Kanskje gudstenesta startar 12:00? Eg låser meg inn og tek til å leite etter trommestikker. Kan jo øve medan eg ventar. Etter fem-ti minutt kjem Kirsten, ho er ansvarleg for gudstenesta. "Hva gjør du her nå? Det begynner ikke før fire, vet du?". 16:00, faktisk. Over fem timar til! Eg fann ingen trommestikker.
Så idiotisk, eg ler av meg sjølv. Kirsten tilbyr seg å køyre meg heim, men eg nølar. Dette er jo min feil. "Ok, da!", det er sikkert ein time til neste buss. Ho må stoppe ved huset sitt for å hente førarkortet. Ho hentar lappen og set seg i bilen. Så nemnar ho, på veg til å vri om nøkkelen: "det er krise hjemme nå, laptopen til mannen min har klikka, og han må ha klart en presentasjon til jobben på tirsdag!". "Kan eg ikkje bli med inn å sjå på det, når eg først er her?", spør eg. Vi går inn.
Laptopen inneheld eit dokument som Jørg Inge skal presentere i USA om eit par veker. Han er avhengig av at laptopen fungerar, og treng dokumentet allerede til tirsdag. Problemet var overkommeleg, og er fiksa i løpet av nokre minutt. "For en halvtime siden tok jeg i PC-en og ba til Jesus om at ha måtte hjelpe meg!", sa Jørg Inge. For ein halvtime sidan. Jørg Inge ringer, Gud bringer.
Eg kunne ha forsove meg. Eg kunne ha sjekka tidspunktet på mkirken.no. Eg kunne hugsa at sist generasjonsgudsteneste begynnte klokka 16:00. Eg kunne funne trommestikker og blitt igjen i kyrkja. Eg kunne ha takka nei til skyssen. Ho kunne hatt med seg førarkortet til kyrkja. Ho kunne lat vere å seie det med laptopen. Eg kunne blitt sittande, sidan vi eigentleg var på veg heim.
Tilfeldig? Kanskje. Eg kallar det bønnesvar!
Eg vaknar tidleg, og merkar at eg ligg delvis påkledd under dyna med linser på og ein ånde som vitnar om manglande tannpuss kvelden før. TV-en og lyset ved senga blei heller aldri skrudd av, og veltrente, lettkledde TVShop-damer helsar god morgon. Timinga er god, for eg har akkurat tid til frukost og dusjing før bussen går til gudstenesta klokka 11:00. Eg sjekkar mkirken.no for å vere sikker. "Generasjonsgudstjeneste". Eg har ansvaret for grilling under kirkekaffien, og skal spele til lovsongen. Dette blir bra.
Den einaste bussen eg kan ta, går 10:04. Når eg kjem fram er kyrkja heilt tom. Ingen bilar utanfor. Låst. Kanskje gudstenesta startar 12:00? Eg låser meg inn og tek til å leite etter trommestikker. Kan jo øve medan eg ventar. Etter fem-ti minutt kjem Kirsten, ho er ansvarleg for gudstenesta. "Hva gjør du her nå? Det begynner ikke før fire, vet du?". 16:00, faktisk. Over fem timar til! Eg fann ingen trommestikker.
Så idiotisk, eg ler av meg sjølv. Kirsten tilbyr seg å køyre meg heim, men eg nølar. Dette er jo min feil. "Ok, da!", det er sikkert ein time til neste buss. Ho må stoppe ved huset sitt for å hente førarkortet. Ho hentar lappen og set seg i bilen. Så nemnar ho, på veg til å vri om nøkkelen: "det er krise hjemme nå, laptopen til mannen min har klikka, og han må ha klart en presentasjon til jobben på tirsdag!". "Kan eg ikkje bli med inn å sjå på det, når eg først er her?", spør eg. Vi går inn.
Laptopen inneheld eit dokument som Jørg Inge skal presentere i USA om eit par veker. Han er avhengig av at laptopen fungerar, og treng dokumentet allerede til tirsdag. Problemet var overkommeleg, og er fiksa i løpet av nokre minutt. "For en halvtime siden tok jeg i PC-en og ba til Jesus om at ha måtte hjelpe meg!", sa Jørg Inge. For ein halvtime sidan. Jørg Inge ringer, Gud bringer.
Eg kunne ha forsove meg. Eg kunne ha sjekka tidspunktet på mkirken.no. Eg kunne hugsa at sist generasjonsgudsteneste begynnte klokka 16:00. Eg kunne funne trommestikker og blitt igjen i kyrkja. Eg kunne ha takka nei til skyssen. Ho kunne hatt med seg førarkortet til kyrkja. Ho kunne lat vere å seie det med laptopen. Eg kunne blitt sittande, sidan vi eigentleg var på veg heim.
Tilfeldig? Kanskje. Eg kallar det bønnesvar!
Yeah, baby!
Gjett kven som fekk plass på Ansgar!
Dette var kjekt, gitt. Eg skal gå Bibel og Musikk, eit år eg trur blir bra for meg på fleire måtar: andeleg, sosialt og musikalsk. Eg spelar trommer og cello, for de som ikkje veit det, dog celloen har leie på hylla dei siste fem åra. Eg visste eg skulle vere i Kristiansand neste år, og då må vel Ansgar vere midt i blinken.
Eg har bestemt meg for å ikkje bu på skulen, men fortsette på Lund. Kontrakta her går ut no i slutten av månaden, så det hastar med å finne nytt husrom. På Lund. Nokon som vil bu saman med meg? Eg har allerede prata med buddy Odd om dette, men han klarar ikkje heilt å bestemme seg.
Eg har og bestemt meg for å ikkje leve Ansgar-livet 110%, slik mange gjer. Det er sikkert heilt topp, men eg skal for det første ikkje bu der, for det andre har eg opp til fleire miljø her i byen, for det tredje tener eg i Randesund Misjonskirke og for det fjerde er eg litt eldre enn flesteparten. Det freistar ikkje like mykje med folkehøgskule-internat-koz-vaffel-pysjamas-galskap no lengre. Eller kanskje det ikkje er sånn der? Eller kanskje eg berre trur eg ikkje likar slikt? Heh, skal sjå eg sit der på internatet i pysjamas med vaffelen i handa og kozar om nokre månader.
Men uansett, folkens, då har de meg plassert eit heilt år framover! Yeah, baby!
Dette var kjekt, gitt. Eg skal gå Bibel og Musikk, eit år eg trur blir bra for meg på fleire måtar: andeleg, sosialt og musikalsk. Eg spelar trommer og cello, for de som ikkje veit det, dog celloen har leie på hylla dei siste fem åra. Eg visste eg skulle vere i Kristiansand neste år, og då må vel Ansgar vere midt i blinken.
Eg har bestemt meg for å ikkje bu på skulen, men fortsette på Lund. Kontrakta her går ut no i slutten av månaden, så det hastar med å finne nytt husrom. På Lund. Nokon som vil bu saman med meg? Eg har allerede prata med buddy Odd om dette, men han klarar ikkje heilt å bestemme seg.
Eg har og bestemt meg for å ikkje leve Ansgar-livet 110%, slik mange gjer. Det er sikkert heilt topp, men eg skal for det første ikkje bu der, for det andre har eg opp til fleire miljø her i byen, for det tredje tener eg i Randesund Misjonskirke og for det fjerde er eg litt eldre enn flesteparten. Det freistar ikkje like mykje med folkehøgskule-internat-koz-vaffel-pysjamas-galskap no lengre. Eller kanskje det ikkje er sånn der? Eller kanskje eg berre trur eg ikkje likar slikt? Heh, skal sjå eg sit der på internatet i pysjamas med vaffelen i handa og kozar om nokre månader.
Men uansett, folkens, då har de meg plassert eit heilt år framover! Yeah, baby!
28 april, 2006
Gåstavar og selleri neste
I går- og i dag tildeg har eg og buddy Odd Norvall, ja, dette er galskap, hald deg fast, brace yourselves, etc.: vi har jogga!
Jogging, altså. Det er jo ingen big deal når ein først er i gong, ein må berre kome seg ut. Véret har vore kjempestas i det siste, i alle fall på morgonen. Så når Odd sendte melding ugudeleg tidleg i går, hadde eg rett og slett inga unskydning. Det er med andre ord ikkje mitt initiativ, dette her. Den skal Odd ha for seg sjølv.
Sist gong eg jogga hugsar eg godt, det er tre år sidan, eg skulle trimme ned magen etter å ha budd hjå farmor i eitt år. Heime i Ørsta venta dama og sommaren, så det gjekk ikkje å sjå slakteklar ut. No er sommaren her igjen, dog utan dame eller bilringar i særleg grad. Men jogge gjer eg. Det er vel eigentleg berre godt å gjere noko. Ein god start på dagen, må eg innrømme.
Nokre glimt frå dagens tur i Baneheia:
I toppen der sit ein vassekte hakkespett! På ekte!
Odd på kvilebenken
Den same benken frå ein annan vinkel
Lekkerbisken
Posers
Gutta på tur
Psykiatrien på tur
Jogging, altså. Det er jo ingen big deal når ein først er i gong, ein må berre kome seg ut. Véret har vore kjempestas i det siste, i alle fall på morgonen. Så når Odd sendte melding ugudeleg tidleg i går, hadde eg rett og slett inga unskydning. Det er med andre ord ikkje mitt initiativ, dette her. Den skal Odd ha for seg sjølv.
Sist gong eg jogga hugsar eg godt, det er tre år sidan, eg skulle trimme ned magen etter å ha budd hjå farmor i eitt år. Heime i Ørsta venta dama og sommaren, så det gjekk ikkje å sjå slakteklar ut. No er sommaren her igjen, dog utan dame eller bilringar i særleg grad. Men jogge gjer eg. Det er vel eigentleg berre godt å gjere noko. Ein god start på dagen, må eg innrømme.
Nokre glimt frå dagens tur i Baneheia:
I toppen der sit ein vassekte hakkespett! På ekte!
Odd på kvilebenken
Den same benken frå ein annan vinkel
Lekkerbisken
Posers
Gutta på tur
Psykiatrien på tur
26 april, 2006
Dagsreferat
Dette har vore ein innhaldsrik dag, gitt. Eg berre skriblar ned nokre høgdepunkt, sidan eg ikkje får sove.
- Eg sto opp tidleg og jobba tre-fire timar. Sto opp tidleg, altså.
- Eg ba meir enn normalt, - målretta, for bestemte personar. Det skal bli ei daglegdags oppgåve, har eg tenkt. Ta kontakt om du treng forbøn.
- Eg prøvde å hente ut data frå ein kræsja 2,5"-harddisk, og ikkje kven som helst sin harddisk: den tilhøyrer leiaren for studentmisjon i Sentral-Asia. Innhaldet var fortapt, dog. Ta backup, folkens.
- Eg fekk servert kaffi ved tre anledningar i dag: hjå ein kamerat, hjå tanta mi og på møte. Eg vil tru vi snakkar ti koppar. Ikkje rart eg sit her og ristar klokka tre om natta.
- Eg vaska kjøkengolvet og trappa, samt støvsugde her og der. Glenn, fyren eg bur saman med, sa han blei blenda av resultatet.
- Eg besøkte ein kamerat med behov for litt selskap og samtale. That's what friends are for.
- Eg møtte opp til eit møte som var avlyst, i regn og greier. Utfallet blei at eg besøkte tanta mi i staden for, der eg fekk smake Toffeefee for første gong. Steis! Det var så godt, eg gløymte regnet og bomturen og alt.
- Eg tok til å sjå sesong 4 av serien "24". Den er så usansynleg bra! Greia er at eg har alle episodene liggande, så det går fort to, tre, fire, fem i slengen. Farleg.
- Eg vart med som ein av tre initiativtakarar som skal jobbe for eit levande musikkmiljø i kyrkja. Vi hadde vårt første møte i kveld, og eg har skikkeleg trua!
- Eg fann ut at ein av dei andre tre er ein legendarisk trommis, og avtalte å ta nokre timar med han. Håper han kan lære meg betre teknikk.
- Eg merka at eg fekk ro på meg med tanke på neste år, for dette initiativet i kyrkja passar perfekt i hop med at eg skal gå Bibel og Musikk på Ansgar. Tilfeldig?
- Eg var på nippet til å klippe av meg alt håret, igjen, men klarte ikkje bestemme meg i dag heller. Eg ser alt for streit ut. Hmm, eg er jo streit. Er eg streit? Hjelp! Eg er streit!
Og med det takkar eg for i dag. God natt.
- Eg sto opp tidleg og jobba tre-fire timar. Sto opp tidleg, altså.
- Eg ba meir enn normalt, - målretta, for bestemte personar. Det skal bli ei daglegdags oppgåve, har eg tenkt. Ta kontakt om du treng forbøn.
- Eg prøvde å hente ut data frå ein kræsja 2,5"-harddisk, og ikkje kven som helst sin harddisk: den tilhøyrer leiaren for studentmisjon i Sentral-Asia. Innhaldet var fortapt, dog. Ta backup, folkens.
- Eg fekk servert kaffi ved tre anledningar i dag: hjå ein kamerat, hjå tanta mi og på møte. Eg vil tru vi snakkar ti koppar. Ikkje rart eg sit her og ristar klokka tre om natta.
- Eg vaska kjøkengolvet og trappa, samt støvsugde her og der. Glenn, fyren eg bur saman med, sa han blei blenda av resultatet.
- Eg besøkte ein kamerat med behov for litt selskap og samtale. That's what friends are for.
- Eg møtte opp til eit møte som var avlyst, i regn og greier. Utfallet blei at eg besøkte tanta mi i staden for, der eg fekk smake Toffeefee for første gong. Steis! Det var så godt, eg gløymte regnet og bomturen og alt.
- Eg tok til å sjå sesong 4 av serien "24". Den er så usansynleg bra! Greia er at eg har alle episodene liggande, så det går fort to, tre, fire, fem i slengen. Farleg.
- Eg vart med som ein av tre initiativtakarar som skal jobbe for eit levande musikkmiljø i kyrkja. Vi hadde vårt første møte i kveld, og eg har skikkeleg trua!
- Eg fann ut at ein av dei andre tre er ein legendarisk trommis, og avtalte å ta nokre timar med han. Håper han kan lære meg betre teknikk.
- Eg merka at eg fekk ro på meg med tanke på neste år, for dette initiativet i kyrkja passar perfekt i hop med at eg skal gå Bibel og Musikk på Ansgar. Tilfeldig?
- Eg var på nippet til å klippe av meg alt håret, igjen, men klarte ikkje bestemme meg i dag heller. Eg ser alt for streit ut. Hmm, eg er jo streit. Er eg streit? Hjelp! Eg er streit!
Og med det takkar eg for i dag. God natt.
24 april, 2006
The ultimate high
Det er berre ein som kan snu livet opp ned, radikalt, på kort varsel. Det er ikkje meir enn fire dagar sidan eg sat her, i denne stolen, med eit behov for å skrive om Satan. No sit eg her igjen, men dette innlegget dreiar seg om ein ganske annan kar.
Og nei, eg skal ikkje skrive om rusmiddel. For de som ikkje skjønte overskrifta, er "high" det same som "rus". Den ultimate rus. Den Gamle Sæbjørn (DGS) kunne kokt effekten av rus ned til tre ord: gøy, risikabel og sløvande. Det kan virke som om DGS har peiling på rus og veit kva han pratar om, men han har ikkje erfart ein overdose Jesus! Denne helga har vore ein konstant trip, som det heiter. Fantastisk, spanande og skjerpande: that's more like it!
Greit, eg skal kutte rusmetaforane. Klisjé, seier du? Dei er i så fall klisjéar med god grunn.
På fredag bar det til fjells, sjølv om det neppe var høgt over havet. Hægeland er eit stykke land ein time nordover frå Kristiansand, ikkje så langt frå metropolen Øvrebø. Teamet eg er ein del av, som skal til Mexico i sommar, fekk låne ei diger hytte der oppe, og det var duka for weekend.
Vi er ikkje så mange på teamet, rundt ti stykk, og det passar meg bra. Det var håp om større påmelding, men vi endte opp med kun leiarar. Og kven veit: kanskje det var ein grunn til det. Eg merkar at vi kan fokusere smalare, utan å ta hensyn til to grupperingar innad i teamet. Behageleg, effektvivt, straumlinjeforma. Klart, det hadde vore stas med femten ungdommar på turen, men det ungdomsarbeidet i Randesund Misjonskirke treng no, er ei nytenkande, engasjert og inspirert leiargruppe. Rekrutering av nye leiarar treng ikkje skje på andre sida av jorda.
Mitt mål med helga var å føle teamspirit. Det er slik at vi møtest ein gong i veka på eit kontor, og det boostar ikkje kjensla av felleskap i særleg grad. Det gjer derimot ein weekend. Og jammen blei det ikkje både teamspirit og felleskap på hytta dei dagane, ja, alle forventningar blei infridd! Vi grilla og solte oss saman, leika saman, laga mat og åt saman, ba og lovsong saman. Felleskap er ei fantastisk gåve!
F.v.: Rune, Inger Malene, Birgitte, Silje og Kjetil
Eg merka eit heftig antiklimaks når eg kom heim i dag, midt på dagen. Kor blei dei av? Det er jo berre meg her! Eg ville ha meir, eg var høgt oppe. High. Jammen flaks at det var sundag og møte på Salem om få timar. Eg takka Gud for glimrande timing.
Utan å skrive eit langt referat frå kveldsmøtet, kan eg seie at det var heilt spesiellt. I alle fallfor meg. Vaksendåp, amerikansk gjestetalar, trøkk i lovsongen, you name it. Alt stemte. Under siste økt med lovsong kunne eg enkelt letta og svevd over forsamlinga. Eg klarte knapt å stå stille, og tok tak i- og rista sidemannen, stakkar. Snakkar om krona på verket, ei helg med fullt fokus på Gud og dei rundt meg. Så heldig eg er!
Dette innlegget kunne blitt kjempelangt, men eg skal heller ta med meg inspirasjon frå helga og blogge om detaljar seinare. Følg med.
Sæbjørn blir brun og mett på same tid
Takk, Gud, og alle andre som møtte meg i helga. Dette trengte eg!
Og nei, eg skal ikkje skrive om rusmiddel. For de som ikkje skjønte overskrifta, er "high" det same som "rus". Den ultimate rus. Den Gamle Sæbjørn (DGS) kunne kokt effekten av rus ned til tre ord: gøy, risikabel og sløvande. Det kan virke som om DGS har peiling på rus og veit kva han pratar om, men han har ikkje erfart ein overdose Jesus! Denne helga har vore ein konstant trip, som det heiter. Fantastisk, spanande og skjerpande: that's more like it!
Greit, eg skal kutte rusmetaforane. Klisjé, seier du? Dei er i så fall klisjéar med god grunn.
På fredag bar det til fjells, sjølv om det neppe var høgt over havet. Hægeland er eit stykke land ein time nordover frå Kristiansand, ikkje så langt frå metropolen Øvrebø. Teamet eg er ein del av, som skal til Mexico i sommar, fekk låne ei diger hytte der oppe, og det var duka for weekend.
Vi er ikkje så mange på teamet, rundt ti stykk, og det passar meg bra. Det var håp om større påmelding, men vi endte opp med kun leiarar. Og kven veit: kanskje det var ein grunn til det. Eg merkar at vi kan fokusere smalare, utan å ta hensyn til to grupperingar innad i teamet. Behageleg, effektvivt, straumlinjeforma. Klart, det hadde vore stas med femten ungdommar på turen, men det ungdomsarbeidet i Randesund Misjonskirke treng no, er ei nytenkande, engasjert og inspirert leiargruppe. Rekrutering av nye leiarar treng ikkje skje på andre sida av jorda.
Mitt mål med helga var å føle teamspirit. Det er slik at vi møtest ein gong i veka på eit kontor, og det boostar ikkje kjensla av felleskap i særleg grad. Det gjer derimot ein weekend. Og jammen blei det ikkje både teamspirit og felleskap på hytta dei dagane, ja, alle forventningar blei infridd! Vi grilla og solte oss saman, leika saman, laga mat og åt saman, ba og lovsong saman. Felleskap er ei fantastisk gåve!
F.v.: Rune, Inger Malene, Birgitte, Silje og Kjetil
Eg merka eit heftig antiklimaks når eg kom heim i dag, midt på dagen. Kor blei dei av? Det er jo berre meg her! Eg ville ha meir, eg var høgt oppe. High. Jammen flaks at det var sundag og møte på Salem om få timar. Eg takka Gud for glimrande timing.
Utan å skrive eit langt referat frå kveldsmøtet, kan eg seie at det var heilt spesiellt. I alle fallfor meg. Vaksendåp, amerikansk gjestetalar, trøkk i lovsongen, you name it. Alt stemte. Under siste økt med lovsong kunne eg enkelt letta og svevd over forsamlinga. Eg klarte knapt å stå stille, og tok tak i- og rista sidemannen, stakkar. Snakkar om krona på verket, ei helg med fullt fokus på Gud og dei rundt meg. Så heldig eg er!
Dette innlegget kunne blitt kjempelangt, men eg skal heller ta med meg inspirasjon frå helga og blogge om detaljar seinare. Følg med.
Sæbjørn blir brun og mett på same tid
Takk, Gud, og alle andre som møtte meg i helga. Dette trengte eg!
21 april, 2006
Tips: sjekk nettaviser med RSS-feeds
Alle store nettaviser tilbyr RSS-feeds på lik linje med Blogger. Her får du oversikt over dei siste artiklane, kan lese overskrifter og ingressar, samt klikke deg rett inn på den aktuelle sida. Ved å lese nettavser på denne måten, får du med deg langt meir frå forskjellige kjelder, ikkje berre den eine avisa du gidd å sjekke. Les det som interesserar deg!
NB: dette tipset bygger på innlegget "Tips: sjekk bloggar med RSS-feeds og Opera", så viss du ikkje har komt i gong med RSS i det heile, bør du lese den først.
Dette krev stort sett ingen forklaring. Eg skal heller liste opp ein haug med nettstadar som tilbyr RSS-feeds, så kan du velge og vrake. Linkane under leier anten direkte til feeden, eller til ei oversikt over forskjellige feeds frå den aktuelle nettstaden. Dagbladet, f.eks., tilbyr mange kategoriar, som kun sport, data eller utanriks. Med andre ord ein feed per kategori.
Dette burde halde for dei fleste. Dersom du har problem med å få dette til å fungere, kan du anten legge igjen ein kommentar med eit spørsmål, eller teste ut eit anna program for å lese feeds, f.eks. NewzCrawler eller FeedReader. Lykke til!
NB: dette tipset bygger på innlegget "Tips: sjekk bloggar med RSS-feeds og Opera", så viss du ikkje har komt i gong med RSS i det heile, bør du lese den først.
Dette krev stort sett ingen forklaring. Eg skal heller liste opp ein haug med nettstadar som tilbyr RSS-feeds, så kan du velge og vrake. Linkane under leier anten direkte til feeden, eller til ei oversikt over forskjellige feeds frå den aktuelle nettstaden. Dagbladet, f.eks., tilbyr mange kategoriar, som kun sport, data eller utanriks. Med andre ord ein feed per kategori.
Dette burde halde for dei fleste. Dersom du har problem med å få dette til å fungere, kan du anten legge igjen ein kommentar med eit spørsmål, eller teste ut eit anna program for å lese feeds, f.eks. NewzCrawler eller FeedReader. Lykke til!
20 april, 2006
Å gi Djevelen fingeren
I forrige innlegg skreiv eg litt om det å vere åleine. Faktum er vel at ein aldri er heilt for seg sjølv, at det alltid er nokon der saman med deg. Gud og Djevelen. Ein på kvar skulder.
Så på kva øyre skal ein lytte? Eg opplever det slik at Gud er så klar for action, men utan å ta initiativ, medan Djevelen kviskrar og skravlar anten du vil eller ikkje. Det er vel det derre "fri vilje". Gud vil at vi skal kome til han, noko eg tydelegvis er alt for dårleg til. Trur eg haldt meg for det eine øyret i dag. Guds øyre. Noko så dumt.
Det verste er at eg gjenkjente Djevelen ganske tidleg, utan å gjere noko med det. Han er jo alltid klar for å dra meg ned, og i dag låg forholda så absolutt til rette. Eg står opp seint, utset eit oppdrag frå jobben, set meg forran PC-en med dataspel i eine handa og ein dårleg frukost i den andre. Eg skriv eit deppa innlegg i bloggen og lar det gå time etter time med ... ingenting. Eg tenker stadig på kva eg gjer på, altså ingenting. Eg gir Djevelen fingeren.
Brått er eg inne i velkjente tankar om kor giddalaus eg er, korleis eg ikkje fullførte studiar i år heller, mangelen på mål og meining. Eg gir Djevelen fingeren. Han minner meg på delar av fortida eg helst vil gløyme, at eg ikkje brukar evnene mine, at eg er singel tredje året på rad, at eg generellt ikkje får det til. Eg gir Djevelen fingeren, - han tek heile handa.
Det er rart med det, korleis ein frivillig kan slå følge med Djevelen langt ned i mørkret. Kvifor skal det vere så vanskeleg å be når ein har konkret behov for Jesus? Djevelen hadde taket på meg i dag, og fekk meg til å like det, syns synd på meg sjølv. Gi opp. På eitt tidspunkt føltest det deilig å berre sitte der og vere elendig.
Men no har eg bestemt meg: neste gong eg gir Djevelen fingeren, gir eg han langefingeren, i form av god gammaldags bøn! Eg har jo både mål, evner og kunnskap inne. Det er ikkje synd på meg. Eg må omfavne Den Nye Sæbjørn og gløyme han andre og alt han har gjort. Lei av å vere singel, ja, men kjærleiken er for dyrebar til at eg kan dele han med kven som helst.
Med ei enkel bøn, ved å ydmyke meg for Gud, kunne dagen i dag vore ganske anleis.
Så på kva øyre skal ein lytte? Eg opplever det slik at Gud er så klar for action, men utan å ta initiativ, medan Djevelen kviskrar og skravlar anten du vil eller ikkje. Det er vel det derre "fri vilje". Gud vil at vi skal kome til han, noko eg tydelegvis er alt for dårleg til. Trur eg haldt meg for det eine øyret i dag. Guds øyre. Noko så dumt.
Det verste er at eg gjenkjente Djevelen ganske tidleg, utan å gjere noko med det. Han er jo alltid klar for å dra meg ned, og i dag låg forholda så absolutt til rette. Eg står opp seint, utset eit oppdrag frå jobben, set meg forran PC-en med dataspel i eine handa og ein dårleg frukost i den andre. Eg skriv eit deppa innlegg i bloggen og lar det gå time etter time med ... ingenting. Eg tenker stadig på kva eg gjer på, altså ingenting. Eg gir Djevelen fingeren.
Brått er eg inne i velkjente tankar om kor giddalaus eg er, korleis eg ikkje fullførte studiar i år heller, mangelen på mål og meining. Eg gir Djevelen fingeren. Han minner meg på delar av fortida eg helst vil gløyme, at eg ikkje brukar evnene mine, at eg er singel tredje året på rad, at eg generellt ikkje får det til. Eg gir Djevelen fingeren, - han tek heile handa.
Det er rart med det, korleis ein frivillig kan slå følge med Djevelen langt ned i mørkret. Kvifor skal det vere så vanskeleg å be når ein har konkret behov for Jesus? Djevelen hadde taket på meg i dag, og fekk meg til å like det, syns synd på meg sjølv. Gi opp. På eitt tidspunkt føltest det deilig å berre sitte der og vere elendig.
Men no har eg bestemt meg: neste gong eg gir Djevelen fingeren, gir eg han langefingeren, i form av god gammaldags bøn! Eg har jo både mål, evner og kunnskap inne. Det er ikkje synd på meg. Eg må omfavne Den Nye Sæbjørn og gløyme han andre og alt han har gjort. Lei av å vere singel, ja, men kjærleiken er for dyrebar til at eg kan dele han med kven som helst.Med ei enkel bøn, ved å ydmyke meg for Gud, kunne dagen i dag vore ganske anleis.
Socialize!
Det er sprøtt at når eg ikkje har noko eg må gjere, gjer eg heller ingen ting. Når eg har ein del eg må gjere, gjer eg desto meir i tillegg. På fritida. Slik som det er no, at eg berre jobbar litt, blir dagane så veldig tomme. Det var jo no eg skulle gjort det eg ikkje har tid til ellers.
Kva er greia med å ikkje gidde å gjere noko som helst? Eg tek til takke med dei lavaste former for underhaldning for å unngå å kjede meg. Ser ein film, spelar litt data, osb. They call me SkanDahle. Jepp.
Eg har mest lyst til å gjere noko saman med andre, som alltid, men eg tør ikkje mase på folk. Det får holde med noko kjekt på kvelden, slik som i dag: vafler og film/spel med ein kamerat. Reknar med eg skal lage vaflene. Det blir bra, då har eg i alle fall noko å sjå fram til resten av dagen.
Når eg vaks opp var eg mykje åleine. Mamma og pappa var stadig travelt opptatt, stadig på jobb, på songarstevne med koret, på øvingar, konsertar, osb. Etter at eg flytta ut fortsette eg å vere mykje åleine, sånn til dagleg, sjølv om eg har budd saman med folk heile vegen. Skulle eg var god til å vere åleine, men har vel heller komt fram til at det er direkte usunt!
Spør du meg, treng ikkje sosial omgong vere forbeholdt helga. Eg skulle ønske terskelen for å sende ein skal-vi-henge-SMS var ein god del lavare. Dette er ikkje eit egoistisk hint frå mi side, - vi har jo kun godt av å vere saman. Kanskje tenke utanfor den klassiske kino/"vafler og film"-rama (hehe, no offence), framprovosere forskjellige situasjonar, få med nokon litt utanfor gjengen, skape minner! Vi vil jo kjenne kvarandre, eller hur?
Eksempel på utradisjonell aktivitet
Hmm.. dette innlegget utvikla seg frå det eine til det andre, gitt. Trur eg berre er lei av og sitte inne å sjå sola varme opp gardinene mine langt oppe på veggen der. Ok, stå opp, på med sko. Kom an, Sæbjørn! Gidd!
Kva er greia med å ikkje gidde å gjere noko som helst? Eg tek til takke med dei lavaste former for underhaldning for å unngå å kjede meg. Ser ein film, spelar litt data, osb. They call me SkanDahle. Jepp.
Eg har mest lyst til å gjere noko saman med andre, som alltid, men eg tør ikkje mase på folk. Det får holde med noko kjekt på kvelden, slik som i dag: vafler og film/spel med ein kamerat. Reknar med eg skal lage vaflene. Det blir bra, då har eg i alle fall noko å sjå fram til resten av dagen.
Når eg vaks opp var eg mykje åleine. Mamma og pappa var stadig travelt opptatt, stadig på jobb, på songarstevne med koret, på øvingar, konsertar, osb. Etter at eg flytta ut fortsette eg å vere mykje åleine, sånn til dagleg, sjølv om eg har budd saman med folk heile vegen. Skulle eg var god til å vere åleine, men har vel heller komt fram til at det er direkte usunt!
Spør du meg, treng ikkje sosial omgong vere forbeholdt helga. Eg skulle ønske terskelen for å sende ein skal-vi-henge-SMS var ein god del lavare. Dette er ikkje eit egoistisk hint frå mi side, - vi har jo kun godt av å vere saman. Kanskje tenke utanfor den klassiske kino/"vafler og film"-rama (hehe, no offence), framprovosere forskjellige situasjonar, få med nokon litt utanfor gjengen, skape minner! Vi vil jo kjenne kvarandre, eller hur?
Eksempel på utradisjonell aktivitet
Hmm.. dette innlegget utvikla seg frå det eine til det andre, gitt. Trur eg berre er lei av og sitte inne å sjå sola varme opp gardinene mine langt oppe på veggen der. Ok, stå opp, på med sko. Kom an, Sæbjørn! Gidd!
18 april, 2006
Tips: sjekk bloggar med RSS-feeds og Opera
Dette tipset er til deg som les ein haug med bloggar, eventuellt til deg som har lyst til å lese mange, men ikkje gidd å sjekke ein og ein. Ja, spesiellt til deg. Dette høyrest kanskje avansert ut, men det er det ikkje.
RSS er lure greier. Det er kort forklart ei lita fil som inneheld eit samandrag over noko, i vårt tilfelle: blogginnlegg. Denne fila blir laga automatisk, og ramsar til ei kvar tid opp dei siste blogginnlegga til ein viss brukar. Deg, for eksempel, dersom du har ein blogg. Når du skriv eit nytt innlegg, vil denne hamne øverst i samandraget ditt.
Du brukar eit visst program for å sjekke desse filene, og merk: gjerne mange om gangen! Så mange du vil. Du kan til og med be programmet sjekke filene for deg regelmessig, f.eks. kvar halvtime, og gi beskjed dersom det finn noko nytt.
Tenk deg at du har lagt inn bloggane til alle du kjenner, kanskje ti forskjellige. Ein annan stad i værda sit veninda di, Marianne, og publiserar eit nytt innlegg om den crazy katten sin. Ho er ein av dei ti. Det har no gått ein halvtime sidan sist gong programmet ditt oppdaterte seg, så det byrjar automatisk å kontrollere dei ti RSS-filene, ein etter ein. Ni av desse filene var prikk like sist gong programmet sjekka, men Marianne si fil inneheld ei ny oppføring i samandraget (det nye innlegget om katten). Programmet gir då beskjed til deg, viser deg overskrifta på innlegget, og let deg hoppe rett inn via nettlesaren.
Lurt? Ja. Du slapp å sjekke dei ni bloggane der det ikkje var kome noko nytt. I tillegg fekk du beskjed med ein gong innlegget kom, dvs. slutt på å lese innlegg med utdatert innhald fordi du berre gidd å "ta runda" annankvar dag.
Du forstår poenget. Så korleis kome i gang? Du treng to ting:
1. Adressene til bloggar du vil følge med på.
2. Eit program som sjekkar RSS-feeds for deg.
1.
Den første er enkel, i alle fall her på Blogger. Adressa til bloggen min er:
http://skandahle.blogspot.com
... og adressa til RSS-feeden min er:
http://skandahle.blogspot.com/atom.xml
Du puttar altså berre "/atom.xml" på slutten av adressene. Enkelt.
2.
Når det gjeld kva program du bør bruke, fins det eit utal å velge mellom. Det er faktisk stor sjangs for at eit program du allerede har kan sjekke RSS-feeds. Det greiaste er viss nettlesaren din klarar dette, - det er jo den du skal lese i bloggane med uansett, og den har du ofte framme på skjermen.
Dei fleste brukar Microsoft Internet Explorer som nettlesar (eg kallar den "IE" frå no av). IE kan ikkje sjekke RSS, og er ein rein invitasjon til spam, spionasje, reklame og virus. Sidan så mange brukar den, er den ekstremt missbrukt.
Ein nettlesar du vil kjenne deg igjen i, som er enkel å bruke og langt sikrare enn IE, er Opera. Den kan sjekke RSS-feeds for deg, ser bra ut og er rask. Last ned Opera gratis her: engelsk, bokmål, eller nynorsk versjon. No kan du slå to fluger i ein smekk: surf sikrare og kom i gang med effektiv blogglesing med RSS-feeds.
Når du har lasta ned-, lagt inn- og starta Opera, kan du prøve å trykke på denne linken (i Opera), eventuellt kan du lime inn ...
... i adressefeltet (utan hermeteikn). Adressa leiar til min RSS-feed. Opera spør deg då om du vil melde deg på "SkanDahle", noko du sjølvsagt vil.
I det du trykkar på knappen viser det seg ei liste over mine siste innlegg, og du har fått ein ny meny øverst i Opera som heiter "Feeds", "Kanaler" eller "Info-kanaler". Nederst i denne nye menyen ser du namnet på min feed og eit tal i parentes. Talet viser antal nye innlegg.
Prøv å legge inn fleire feeds til folk du kjenner, og sjå lista vokse. Når du trykker på eitt av namna i menyen, får du opp vindauget til den respektive bloggen. Marker innlegga som lest ved å anten trykke på ein og ein, eller merke fleire og høgreklikk/trykk direkte på k-knapen på tastaturet. Når Opera finn eit nytt innlegg (dvs. eit innlegg du ikkjer har markert som lest) i ein av bloggane, blir skrifta feit, og det vil stå "(1)" bak namnet.
Som standard sjekkar Opera alle RSS-feeds du har lagt inn kvar 3. time. Viss du vil sjekke oftare, kan du endre på det slik som vist på biletet under (trykk for stor utgåve). Repeter eventuellt dette for fleire feeds på lista.
Sånn, då er du i gang! No treng du berre sjekke den nye menyen din i Opera, så har du kontroll på x antal bloggar i ein sleng. Det fins sjølvsagt enda betre måtar å gjere dette på, men denne er enkel og gjer jobben. Viss det var noko du ikkje forsto må du berre skrive ein kommentar på dette innlegget, så svarar eg. Lykke til!
RSS er lure greier. Det er kort forklart ei lita fil som inneheld eit samandrag over noko, i vårt tilfelle: blogginnlegg. Denne fila blir laga automatisk, og ramsar til ei kvar tid opp dei siste blogginnlegga til ein viss brukar. Deg, for eksempel, dersom du har ein blogg. Når du skriv eit nytt innlegg, vil denne hamne øverst i samandraget ditt.
Du brukar eit visst program for å sjekke desse filene, og merk: gjerne mange om gangen! Så mange du vil. Du kan til og med be programmet sjekke filene for deg regelmessig, f.eks. kvar halvtime, og gi beskjed dersom det finn noko nytt.
Tenk deg at du har lagt inn bloggane til alle du kjenner, kanskje ti forskjellige. Ein annan stad i værda sit veninda di, Marianne, og publiserar eit nytt innlegg om den crazy katten sin. Ho er ein av dei ti. Det har no gått ein halvtime sidan sist gong programmet ditt oppdaterte seg, så det byrjar automatisk å kontrollere dei ti RSS-filene, ein etter ein. Ni av desse filene var prikk like sist gong programmet sjekka, men Marianne si fil inneheld ei ny oppføring i samandraget (det nye innlegget om katten). Programmet gir då beskjed til deg, viser deg overskrifta på innlegget, og let deg hoppe rett inn via nettlesaren.
Lurt? Ja. Du slapp å sjekke dei ni bloggane der det ikkje var kome noko nytt. I tillegg fekk du beskjed med ein gong innlegget kom, dvs. slutt på å lese innlegg med utdatert innhald fordi du berre gidd å "ta runda" annankvar dag.
Du forstår poenget. Så korleis kome i gang? Du treng to ting:
1. Adressene til bloggar du vil følge med på.
2. Eit program som sjekkar RSS-feeds for deg.
1.
Den første er enkel, i alle fall her på Blogger. Adressa til bloggen min er:
http://skandahle.blogspot.com
... og adressa til RSS-feeden min er:
http://skandahle.blogspot.com/atom.xml
Du puttar altså berre "/atom.xml" på slutten av adressene. Enkelt.
2.
Når det gjeld kva program du bør bruke, fins det eit utal å velge mellom. Det er faktisk stor sjangs for at eit program du allerede har kan sjekke RSS-feeds. Det greiaste er viss nettlesaren din klarar dette, - det er jo den du skal lese i bloggane med uansett, og den har du ofte framme på skjermen.
Dei fleste brukar Microsoft Internet Explorer som nettlesar (eg kallar den "IE" frå no av). IE kan ikkje sjekke RSS, og er ein rein invitasjon til spam, spionasje, reklame og virus. Sidan så mange brukar den, er den ekstremt missbrukt.
Ein nettlesar du vil kjenne deg igjen i, som er enkel å bruke og langt sikrare enn IE, er Opera. Den kan sjekke RSS-feeds for deg, ser bra ut og er rask. Last ned Opera gratis her: engelsk, bokmål, eller nynorsk versjon. No kan du slå to fluger i ein smekk: surf sikrare og kom i gang med effektiv blogglesing med RSS-feeds.
Når du har lasta ned-, lagt inn- og starta Opera, kan du prøve å trykke på denne linken (i Opera), eventuellt kan du lime inn ...
"http://skandahle.blogspot.com/atom.xml"
... i adressefeltet (utan hermeteikn). Adressa leiar til min RSS-feed. Opera spør deg då om du vil melde deg på "SkanDahle", noko du sjølvsagt vil.
I det du trykkar på knappen viser det seg ei liste over mine siste innlegg, og du har fått ein ny meny øverst i Opera som heiter "Feeds", "Kanaler" eller "Info-kanaler". Nederst i denne nye menyen ser du namnet på min feed og eit tal i parentes. Talet viser antal nye innlegg.
Prøv å legge inn fleire feeds til folk du kjenner, og sjå lista vokse. Når du trykker på eitt av namna i menyen, får du opp vindauget til den respektive bloggen. Marker innlegga som lest ved å anten trykke på ein og ein, eller merke fleire og høgreklikk/trykk direkte på k-knapen på tastaturet. Når Opera finn eit nytt innlegg (dvs. eit innlegg du ikkjer har markert som lest) i ein av bloggane, blir skrifta feit, og det vil stå "(1)" bak namnet.
Som standard sjekkar Opera alle RSS-feeds du har lagt inn kvar 3. time. Viss du vil sjekke oftare, kan du endre på det slik som vist på biletet under (trykk for stor utgåve). Repeter eventuellt dette for fleire feeds på lista.
Sånn, då er du i gang! No treng du berre sjekke den nye menyen din i Opera, så har du kontroll på x antal bloggar i ein sleng. Det fins sjølvsagt enda betre måtar å gjere dette på, men denne er enkel og gjer jobben. Viss det var noko du ikkje forsto må du berre skrive ein kommentar på dette innlegget, så svarar eg. Lykke til!
17 april, 2006
Posers
Mellom måltida frukost og middag har eg og Ole Andreas gått tur i Oslos gater. Igjen må eg riste på hovudet over all posinga. "Look at me!", liksom. Eg syns synd på dei, samtidig som eg sikkert er heilt totalt "ut" i H&M-bukse, H&M-jakke, einsfarga t-skjorte til 50 kr., 3-for-1 noname-boxer, noname-sokkar stjåle frå pappa, billege Eurosko-sko og uflidd hår eg har klipt sjølv.
Kven har eit problem? Mr. and Mrs. Successfull eller fattig-og-ikkje-peiling-på-trendar-Sæbjørn? Det er to alternativ og to riktige svar, men ein må spørre seg kva som ligg i ordet "problem" her.
Det er nok mykje vi ikkje ser bak dei fancy fasadane. Dei har kanskje ikkje problem med sosial status, blikk eller sjølvkjensle. Flott for dei. Dette blir reine spekulasjonar. Eller, kanskje det er nettopp dette dei har? For nokon er det ein hobby å følge med på motar og trendar, shoppe og stase seg opp, og det er sikkert kjekt. Men kva med alle dei andre? Så trist det må vere å føle seg ubekvem og utanfor på grunn av ytre, kosmetiske verdiar.
Eg har ikkje alltid hatt dårleg råd, det er eigentleg berre dei siste par åra. Likevel er eg heilt utanfor trendar og handlar ytterst skjeldan klé. Kjøpte meg nye sko no i påska, men det etter å ha brukt eitt par sko kvar dag i over eitt år. Og dei fekk eg. Er det rart eg kallar bloggen SkanDahle?
No overaskar det vel ingen at eg ikkje har draget, og dykk som kjenner meg veit dette. To-tre år sidan sist forhold, jada jada, bla bla. Men ærleg tala: dersom jenter vurderar meg på grunnlag av korleis eg ser ut, kan dei berre ha det så godt.
Typisk eksempel på posers
Kven har eit problem? Mr. and Mrs. Successfull eller fattig-og-ikkje-peiling-på-trendar-Sæbjørn? Det er to alternativ og to riktige svar, men ein må spørre seg kva som ligg i ordet "problem" her.
Det er nok mykje vi ikkje ser bak dei fancy fasadane. Dei har kanskje ikkje problem med sosial status, blikk eller sjølvkjensle. Flott for dei. Dette blir reine spekulasjonar. Eller, kanskje det er nettopp dette dei har? For nokon er det ein hobby å følge med på motar og trendar, shoppe og stase seg opp, og det er sikkert kjekt. Men kva med alle dei andre? Så trist det må vere å føle seg ubekvem og utanfor på grunn av ytre, kosmetiske verdiar.
Eg har ikkje alltid hatt dårleg råd, det er eigentleg berre dei siste par åra. Likevel er eg heilt utanfor trendar og handlar ytterst skjeldan klé. Kjøpte meg nye sko no i påska, men det etter å ha brukt eitt par sko kvar dag i over eitt år. Og dei fekk eg. Er det rart eg kallar bloggen SkanDahle?
No overaskar det vel ingen at eg ikkje har draget, og dykk som kjenner meg veit dette. To-tre år sidan sist forhold, jada jada, bla bla. Men ærleg tala: dersom jenter vurderar meg på grunnlag av korleis eg ser ut, kan dei berre ha det så godt.
Typisk eksempel på posers
KøQuiz
I går fekk eg og Ole Andreas akkurat raska med oss gudstenesta i Ørsta før vi sneik oss ut under postludiumet og satte kursen mot Oslo. Snøblinde over Strynefjellet og lettare aggressive i kø langs Mjøsa (sjå bilete) brukte vi over ni timar, - nesten to timar meir enn Ole Andreas' søster, Evie, som begynnte på same strekninga litt seinare same dag.
Så, ok, vi hadde uflaks. Dårleg vér korta inn påskeferien til osloværingane med ein dag, og vi traff rushet. Grøss. Takk og lov at vi ikkje skulle heilt heim i går! No har vi overnatta hjå Evie og køyrer vidare til Kristiansand i sjutida ...
Quiz:
- Det er siste dag i ferien.
- Strekninga tek normalt fireogeinhalv time.
- Lasset med resterande påsketuristar skal heim frå hytter, slekt og vener.
Kor lang tid kjem vi til å bruke?
Frukost hjå Evie og kjærasten Thomas
15 april, 2006
Påskerefleksjonar
Påska er enno ikkje over, men det følest slik. Eg skal reise i morgon tidleg, frå ein heim til ein annan, 90 mil sør. Viss eg ser bakover i historia, bør eg vere litt trist, i alle fall ikkje sitte her åleine forran ein PC. Eg burde vere ute med ein vennegjeng, utnytta laurdagen, sosialisere meg alt eg kan. Men noko er annleis i år.
Etter at eg kom inn på Salem i Kristiansand i haust, har det skjedd store ting: ein sosial eksplosjon! Eg blei tidleg dradd med på ting, stadig kjent med fleire, var alltid velkommen. Nokon av dei eg har møtt er no nære vener, og eg føler eg har vorte ein del av gjengen. Det har gått usansynleg fort, og takk Gud for det: eg har fått metta eit behov eg ikkje visste eg hadde.
I snart to år har eg vore ein del av ungdomsarbeidet i Randesund Misjonskirke. Det var der eg blei frelst, og det er eg høyrer heime. Når eg kom inn i arbeidet var det som å gå frå blakk til millionær, - Gud gav meg alt på ein gong. Men det eg ikkje har merka, før no, er at eg har havna mellom to aldersgrupperingar. Ungdommane er rundt 15 år, dei andre leiarane 16-20 og 26+. Eg er 23.
Eg trudde ikkje dette var så nøye, men eg merkar det så godt når eg er på Salem. Dialogen, interessene, døgnrytmen, - alt berre stemmer så mykje betre. Bølgelengde, er ordet.
For å kome tilbake til poenget: turane heim til Ørsta har ikkje same mål lengre, merkar eg. Her fekk eg noko Kristiansand ikkje gav meg: felleskap med vener på min eigen alder. No har eg ein fantastisk gjeng i Kristiansand, og sanninga er at eg lengtar ned att!
De som har blitt kjent med meg der nede, ser Den Nye Sæbjørn. Dei som kjenner meg her, ser Den Gamle Sæbjørn. Eg er glad i alle her oppe, det er ikkje det, men slik det er no vert livet i Ørsta eit etterslep. Kvar gong eg er her, sit heime, møter folk og er på fest, vert eg minna på alt som høyrer til livet før Jesus. Her blir eg freista!
Difor er det så godt å vere Den Nye Sæbjørn blant folk som tek meg for den eg er, ikkje ser ein Sæbjørn svartmåla av tidlegare hendingar. Når eg er blandt dykk, ser eg kven er verkeleg er, kven eg har blitt, og svartmålar heller ikkje meg sjølv. I Kristiansand er det håp, her er det kamp!
Dette er kanskje harde ord for gjengen her i Ørsta, men ikkje ta det personleg. Dette skjer inne i meg, og eg klandrar ikkje dykk for noko. Vi har det alltid moro saman. Takk for meg, - vi snakkast til sommaren.
Etter at eg kom inn på Salem i Kristiansand i haust, har det skjedd store ting: ein sosial eksplosjon! Eg blei tidleg dradd med på ting, stadig kjent med fleire, var alltid velkommen. Nokon av dei eg har møtt er no nære vener, og eg føler eg har vorte ein del av gjengen. Det har gått usansynleg fort, og takk Gud for det: eg har fått metta eit behov eg ikkje visste eg hadde.
I snart to år har eg vore ein del av ungdomsarbeidet i Randesund Misjonskirke. Det var der eg blei frelst, og det er eg høyrer heime. Når eg kom inn i arbeidet var det som å gå frå blakk til millionær, - Gud gav meg alt på ein gong. Men det eg ikkje har merka, før no, er at eg har havna mellom to aldersgrupperingar. Ungdommane er rundt 15 år, dei andre leiarane 16-20 og 26+. Eg er 23.
Eg trudde ikkje dette var så nøye, men eg merkar det så godt når eg er på Salem. Dialogen, interessene, døgnrytmen, - alt berre stemmer så mykje betre. Bølgelengde, er ordet.
For å kome tilbake til poenget: turane heim til Ørsta har ikkje same mål lengre, merkar eg. Her fekk eg noko Kristiansand ikkje gav meg: felleskap med vener på min eigen alder. No har eg ein fantastisk gjeng i Kristiansand, og sanninga er at eg lengtar ned att!
De som har blitt kjent med meg der nede, ser Den Nye Sæbjørn. Dei som kjenner meg her, ser Den Gamle Sæbjørn. Eg er glad i alle her oppe, det er ikkje det, men slik det er no vert livet i Ørsta eit etterslep. Kvar gong eg er her, sit heime, møter folk og er på fest, vert eg minna på alt som høyrer til livet før Jesus. Her blir eg freista!
Difor er det så godt å vere Den Nye Sæbjørn blant folk som tek meg for den eg er, ikkje ser ein Sæbjørn svartmåla av tidlegare hendingar. Når eg er blandt dykk, ser eg kven er verkeleg er, kven eg har blitt, og svartmålar heller ikkje meg sjølv. I Kristiansand er det håp, her er det kamp!
Dette er kanskje harde ord for gjengen her i Ørsta, men ikkje ta det personleg. Dette skjer inne i meg, og eg klandrar ikkje dykk for noko. Vi har det alltid moro saman. Takk for meg, - vi snakkast til sommaren.
Er det han i Hansons?
Inspirert av Stines ca. to dagar gamle innlegg om manglande hår på hovudet til lillebroren, legg eg ut nokre bilete av slik eg såg ut på hovudet for berre fire år sidan (2002).
Eg sat og såg igjennom bileter frå ferien vi hadde i USA det året, og det var ganske mange kandidatar til bloggen. I staden for å velge eitt, tek eg med alle ti. Hald deg fast!
Eg og mamma i Disney World, Orlando, FL
Eg og mamma i Everglades nasjonalpark, FL
Eg, mamma og eit australsk søskenbarn i Washington DC
Eg og mamma forran Niagara Falls, NY
Mr. Wet and Wild, Bahamas
Og om du lurte: krøllane er fordufta! Kva skjedde der, liksom? Dei berre forsvann. Har høyrt nokre rykter om at håret har fasar på tre år (?) der det vekslar frå ein type til ein annan, i mitt tilfelle: frå krøllete til kjipt. No er det kjipt.
Eg sat og såg igjennom bileter frå ferien vi hadde i USA det året, og det var ganske mange kandidatar til bloggen. I staden for å velge eitt, tek eg med alle ti. Hald deg fast!
Eg og mamma i Disney World, Orlando, FL
Eg og mamma i Everglades nasjonalpark, FL
Eg, mamma og eit australsk søskenbarn i Washington DC
Eg og mamma forran Niagara Falls, NY
Mr. Wet and Wild, Bahamas
Og om du lurte: krøllane er fordufta! Kva skjedde der, liksom? Dei berre forsvann. Har høyrt nokre rykter om at håret har fasar på tre år (?) der det vekslar frå ein type til ein annan, i mitt tilfelle: frå krøllete til kjipt. No er det kjipt.
13 april, 2006
A Guided Tour: heime i Ørsta
Eg er, som de kanskje forsto i forrige innlegg, heime i Ørsta for tida. I dag har eg lurt meg unna skituren på grunnlag av prinsipp mot dårleg vér. Når eg då sat der og hadde god tid før middag og lite å gjere på, slo det meg at mange av dei eg har blitt kjent med i Kristiansand ikkje veit korleis det ser ut her eg kjem frå. Så her kjem ein slags guida tour!
Legg merke til at ting ikkje ser spesiellt strøkent ut. Du får ein usminka versjon av korleis huset kan sjå ut, ein heilt vanleg torsdag i april. Eg rydda ikkje, vaska ikkje, og har heller ikkje tukla med bileta i ettertid. The real deal! Noko anna som ikkje er strøkent, er alt som ikkje er måla utanpå huset. De kan kanskje gjette kven det er sin feil? *kremt*
Bileta er tatt med pappas splitter nye Canon EOS 350D digital SLR, for de som er interessert. Forran sit eit 18mm semi fisheye-objektiv, noko som gir eit litt ekstremt perspektiv. Vidvinkel! Trykk på bileta for ein bittelitt større versjon.
Huset sett utanfrå
Vindfanget og gangen
Kjøkenet
Etestova (spisestuen)
Stova
Gjestebadet (mitt bad!)
Pappa sitt kontor + pappa i standardposisjon
Loftstova
Gjesterom
Mitt gamle rom, no fullt av stæsj
Delar av kjellaren
Utsikt frå loftstova
Her budde eg frå eg var 5 til 19 år. Koseleg å vere heime, gitt. Fare for at det blir ein del slike bileteseriar. Håper det er greit. Bilete seier meir enn tusen ord, veit dykk.
Fekk nettopp vite at eg kjem ned att til Kristiansand litt før venta, dog eg hoppar kanskje av i Oslo og blir der ein dag eller to. Sei ifrå viss du (som bur i Oslo) vil ha besøk!
Legg merke til at ting ikkje ser spesiellt strøkent ut. Du får ein usminka versjon av korleis huset kan sjå ut, ein heilt vanleg torsdag i april. Eg rydda ikkje, vaska ikkje, og har heller ikkje tukla med bileta i ettertid. The real deal! Noko anna som ikkje er strøkent, er alt som ikkje er måla utanpå huset. De kan kanskje gjette kven det er sin feil? *kremt*
Bileta er tatt med pappas splitter nye Canon EOS 350D digital SLR, for de som er interessert. Forran sit eit 18mm semi fisheye-objektiv, noko som gir eit litt ekstremt perspektiv. Vidvinkel! Trykk på bileta for ein bittelitt større versjon.
Huset sett utanfrå
Vindfanget og gangen
Kjøkenet
Etestova (spisestuen)
Stova
Gjestebadet (mitt bad!)
Pappa sitt kontor + pappa i standardposisjon
Loftstova
Gjesterom
Mitt gamle rom, no fullt av stæsj
Delar av kjellaren
Utsikt frå loftstova
Her budde eg frå eg var 5 til 19 år. Koseleg å vere heime, gitt. Fare for at det blir ein del slike bileteseriar. Håper det er greit. Bilete seier meir enn tusen ord, veit dykk.
Fekk nettopp vite at eg kjem ned att til Kristiansand litt før venta, dog eg hoppar kanskje av i Oslo og blir der ein dag eller to. Sei ifrå viss du (som bur i Oslo) vil ha besøk!
Abonner på:
Innlegg (Atom)
